Γράμμα του Χ. Στρατηγόπουλου για την νέα μεθοδευσή των αρχών εναντίον του

Στις 7 Ιουλίου 2011, μου επιδόθηκε εδώ στις φυλακές Λάρισας, όπου είμαι κρατούμενος και καταδικασμένος για ληστεία σε τράπεζα, ένα νέο ένταλμα κράτησης με την κατηγορία μιας άλλης ληστείας σε μια τράπεζα της Κεφαλονιάς που έγινε τον Ιούλιο του 2009.

Η απόπειρα απόδοσης αυτής ακριβώς της ληστείας από πλευράς των διωκτικών αρχών, είτε στο δικό μου πρόσωπο, είτε σ’ αυτό του Αλφρέντο Μπονάνο, υπενθυμίζω απλά ότι ανάγεται στον μακρινό μήνα Φεβρουάριο του 2010, όταν και οι δυο μας είμασταν προφυλακισμένοι για τη ληστεία της τράπεζας Πειραιώς στα Τρίκαλα.

Ήταν σαφέστατο τόσο για εμένα, όσο και για τον Μπονάνο ότι, η μεθόδευση εκείνη από πλευράς των διωκτικών αρχών σκοπό είχε να δημιουργήσει τότε το κατάλληλο αρνητικό κλίμα, ενόψει κυρίως της επικείμενης εκδίκασης της αίτησης αποφυλάκισης του Μπονάνο για σοβαρούς λόγους υγείας.

Μάλιστα, η συγκεκριμένη αυτή μεθόδευση διοχετεύτηκε τον μήνα Φεβρουάριο του 2010 με τον κατάλληλο τρόπο στα παντός είδους Μ.Μ.Ε., φτάνοντας στο σημείο να κατονομάσουν μέσω αυτών τον Μπονάνο σαν τον φυσικό αυτουργό της ληστείας εκείνης με συνεργό του εμένα.

Continue reading

κείμενο αλληλεγγύης του αναρχικού Ράμι Συριανού για τα δύο μέλη της ε.ο Σ.Π.Φ.

Η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΔΕΝ ΦΥΛΑΚΙΖΕΤΑΙ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ

Ο τραμπουκισμός και ο εξευτελισμός των συντρόφων Γεράσιμου Τσάκαλου και Παναγιώτη Αργυρού, μελών της ε.ο Σ.Π.Φ., από τα χέρια των ανθρωποφυλάκων των φυλακων Δομοκού στις 12 Σεπτέμβρη, έρχεται για ακόμη μία φορά να καταδείξει με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο την εκδικητικότητα που επιφυλάσει το κράτος και τα κάθε λογής τσιράκια του, προς όσους έχουν επιλέξει τον δρόμο της σύγκρουσης, αρνούμενοι να υποταχθούν στις προσταγές της εξουσίας εντός και εκτός των τειχών. Όσοι επιλέγουν το δρόμο της επίθεσης και της άρνησης πρέπει να τιμωρηθούν παραδειγματικά. Όσοι διαλέγουν να διατηρήσουν την αξιοπρέπεια τους στα κελιά της δημοκρατίας πρέπει να συνθλιφτούν. Η εξουσία πασχίζει να διασώσει την θρυμματισμένη εικόνα δυναμής της, ξεσπώντας το μένος της στα κορμιά των ανυπότακτων.
Δεν έχει σημασία αν ο εν λόγο αρχιφύλακας ικανοποιούσε τα δικά του εξουσιαστικά κόμπλεξ ή εκτελούσε εντολές κάποιας κρατικής υπηρεσίας, αν ήταν η δική του αλλαζονεία ή των ανωτέρων του που τον έκαναν να πιστεύει πως οι πενιχρές αυτές πρακτικές είναι σε θέση να τρομοκρατήσουν όσους συνεχίζουν να αγωνίζονται και μέσα στα κάτεργα της δημοκρατίας.                                                               Αυτό που έχει σημασία, αυτό που πρέπει να θυμάται τόσο το κάθαρμα Κλιάρης όσο και κάθε εντολοδόχος του, είναι πως η μνήμη δεν είναι σκουπίδι ούτε η αλληλεγγύη απλά τσιτάτο σε τοίχους και πως έχει ο καιρός γυρίσματα…

Στέλνω τους αλληλέγγυους χαιρετισμούς μου στον Γεράσιμο και στον Παναγιώτη
Δύναμη σύντροφοι!

Ράμι Συριανός
φυλακές Ιωαννίνων, 16/9/11