Κείμενο για τον Σίμο Σεϊσίδη ενόψει των δικαστηρίων στις 19 και 24 Νοέμβρη.

Στις 16/1/2006, μετά από ληστεία που πραγματοποιείται στο υποκατάστημα της Εθνικής τράπεζας στην οδό Σόλωνος, όπου και συνελήφθη ο αναρχικός Γιάννης Δημητράκης, και μέσα σε ένα κλίμα πρωτοφανούς τρομοϋστερίας από τα ΜΜΕ, τρεις αγωνιστές από το φιλικό του περιβάλλον, επιλέχθηκαν και στοχοποιήθηκαν από τις διωκτικές αρχές ως συνεργοί του, αλλά και ως τα μέλη της κατά φαντασίαν συμμορίας των “ληστών με τα μαύρα”, υπεύθυνης για αυτή και άλλες έξι ληστείες. Οι σύντροφοι, Σίμος Σεϊσίδης, Μάριος Σεϊσίδης και Γρηγόρης Τσιρώνης, επέλεξαν τον δύσκολο δρόμο της φυγοδικίας, μη περιμένοντας να βρουν, και δικαίως, κανένα ίχνος δικαιοσύνης μέσα στο παραλήρημα τρομολαγνείας του κράτους και των ΜΜΕ. Continue reading →

Την 23η Σεπτεμβρίου κατά τις 8.30 το βράδυ φτάνοντας σπίτι μου στο Χαλάνδρι βρέθηκα περικυκλωμένος από καμιά δεκαριά ένοπλους μπάτσους, που, αφού με πέταξαν στο πεζοδρόμιο, μου φόρεσαν χειροπέδες. Ταυτόχρονα διαπίστωσα, ότι τουλάχιστον 15 άτομα ακόμη βρίσκονταν εντός του σπιτιού αδειάζοντας το από οτιδήποτε τους φαινόταν “ύποπτο και επικίνδυνο”. Ένας εξ αυτών δεν παρέλειψε να με ενημερώσει ότι “έτσι γαμάει το κράτος”, αφού μάλλον φαντάστηκε ότι η αφοπλιστική αυτή δήλωση θα βοηθούσε τη σύλληψη μου. Την εικόνα συμπληρώνουν οι δημοσιογράφοι, που από την πρώτη στιγμή φρόντισαν να είναι εκεί, συνεπείς στο ρόλο του ρουφιάνου, του κριτή και δικαστή. Συνεπείς στο ρόλο της μηχανής παραγωγής σκέψης για κάθε τηλεορασόπληκτο νοικοκυραίο, που αδυνατεί να σχηματίσει ιδίαν άποψη. Continue reading →