Η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΔΕΝ ΦΥΛΑΚΙΖΕΤΑΙ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ

Ο τραμπουκισμός και ο εξευτελισμός των συντρόφων Γεράσιμου Τσάκαλου και Παναγιώτη Αργυρού, μελών της ε.ο Σ.Π.Φ., από τα χέρια των ανθρωποφυλάκων των φυλακων Δομοκού στις 12 Σεπτέμβρη, έρχεται για ακόμη μία φορά να καταδείξει με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο την εκδικητικότητα που επιφυλάσει το κράτος και τα κάθε λογής τσιράκια του, προς όσους έχουν επιλέξει τον δρόμο της σύγκρουσης, αρνούμενοι να υποταχθούν στις προσταγές της εξουσίας εντός και εκτός των τειχών. Όσοι επιλέγουν το δρόμο της επίθεσης και της άρνησης πρέπει να τιμωρηθούν παραδειγματικά. Όσοι διαλέγουν να διατηρήσουν την αξιοπρέπεια τους στα κελιά της δημοκρατίας πρέπει να συνθλιφτούν. Η εξουσία πασχίζει να διασώσει την θρυμματισμένη εικόνα δυναμής της, ξεσπώντας το μένος της στα κορμιά των ανυπότακτων.
Δεν έχει σημασία αν ο εν λόγο αρχιφύλακας ικανοποιούσε τα δικά του εξουσιαστικά κόμπλεξ ή εκτελούσε εντολές κάποιας κρατικής υπηρεσίας, αν ήταν η δική του αλλαζονεία ή των ανωτέρων του που τον έκαναν να πιστεύει πως οι πενιχρές αυτές πρακτικές είναι σε θέση να τρομοκρατήσουν όσους συνεχίζουν να αγωνίζονται και μέσα στα κάτεργα της δημοκρατίας.                                                               Αυτό που έχει σημασία, αυτό που πρέπει να θυμάται τόσο το κάθαρμα Κλιάρης όσο και κάθε εντολοδόχος του, είναι πως η μνήμη δεν είναι σκουπίδι ούτε η αλληλεγγύη απλά τσιτάτο σε τοίχους και πως έχει ο καιρός γυρίσματα…

Στέλνω τους αλληλέγγυους χαιρετισμούς μου στον Γεράσιμο και στον Παναγιώτη
Δύναμη σύντροφοι!

Ράμι Συριανός
φυλακές Ιωαννίνων, 16/9/11

Σύντομο χρονικό διάστημα αφότου μεταφέρθηκα στις φυλακές Ιωαννίνων, είχε ξεκινήσει από την πλευρά της υπηρεσίας της φυλακής μια διαδικασία επιλεκτικής λογοκρισίας του έντυπου υλικού (βιβλία-μπροσούρες-εκτυπωμένες αποδελτιώσεις από το internet-εφημερίδες-έντυπα) που μου αποστέλλονταν. Οι δικαιολογίες που είχαν χρησιμοποιηθεί τότε, ήταν πως αυτό γίνεται για το καλό των κρατουμένων (οι οποίοι προφανώς δεν πρέπει να εκτίθενται σε τέτοια αναγνώσματα), πως δεν γίνεται να περνάν έντυπα που υποστηρίζουν την «τρομοκρατία» και διάφορα άλλα ευφάνταστα τα οποία συνοδευόντουσαν από τις απαραίτητες επιδείξεις εξουσίας μέσω δηλώσεων όπως «εγώ διευθύνω τη φυλακή και αν θέλω δεν σου δίνω τίποτα».

Έπειτα από πιέσεις από τη μεριά μου και κυρίως μετά την καταλυτική συγκέντρωση συντρόφων έξω από τη φυλακή, το καθεστώς λογοκρισίας έληξε και παραλάμβανα το έντυπο υλικό ανεμπόδιστα. Εδώ και περίπου μία βδομάδα ξεκίνησε εκ νέου αυτή η προσπάθεια, αυτή τη φορά με την «πασπαρτού» γραφειοκρατική δικαιολογία της «εκ των άνωθεν» εντολή η οποία υποτίθεται πως απαγορεύει τα «έντυπα δρόμου» και περιεχόμενο από blog. Στην ερώτηση στο τι εμπίπτει στην κατηγορία έντυπα δρόμου, μου δόθηκε η εξήγηση πως συμπεριλαμβάνει οτιδήποτε δεν πωλείται με αντίτιμο στα περίπτερα, πρακτικά δηλαδή αποκλείεται υπό αυτό τον ορισμό, κάθε έντυπο, μπροσούρα, εφημερίδα αντιεξουσιαστικού-ανατρεπτικού περιεχομένου, τα οποία, όντας ενάντια στην εμπορευματική λογική, διακινούνται ως επί το πλείστον χωρίς αντίτιμο και προφανώς δεν τα βρίσκει κανείς στα περίπτερα, να κρέμονται δίπλα στο cosmopolitan και το playboy…

Continue reading →