ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ ΠΥΡΗΝΩΝ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ ΠΟΥ ΔΙΚΑΖΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ 14/12/11

ΕΝΑ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ

Στις 23 Σεπτέμβρη του 2009, η αντιτρομοκρατική εισβάλλει στο σπίτι του αναρχικού Χάρη Χατζημιχελάκη στο Χαλάνδρι. Μαζί με τον ίδιο συλλαμβάνονται ο ξάδερφος του Μάνος Γιόσπας που διέμενε στο ακριβώς από πάνω διαμέρισμα, και η φίλη του, καθώς και ο αναρχικός Παναγιώτης Μασούρας, φίλος του Χάρη, στο σπίτι του οποίου στο Γαλάτσι επίσης εισέβαλε η αστυνομία. Όλοι κατηγορούνται ως μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς.

Μέσα σε κλίμα τρομολαγνείας από τα ΜΜΕ, με στόχο την εξάρθρωση της οργάνωσης αλλά και την καταγραφή και τον εκφοβισμό της νεότερης γενιάς του αντιεξουσιαστικού χώρου, δεκάδες άτομα από τον φιλικό και συντροφικό περίγυρο του Χατζημιχελάκη, στοχοποιήθηκαν, συνελήφθησαν, εξαναγκάστηκαν σε φυγή με εντάλματα σύλληψης να εκκρεμούν εις βάρος τους. Δεκάδες άνθρωποι, αναρχικοί ή “συμπαθούντες”, βρέθηκαν στη δυσμενή θέση, έχοντας βαρύτατες κατηγορίες εναντίον τους, να πρέπει να αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες…

Οι τρεις από τους τέσσερις αρχικούς συλληφθέντες προφυλακίζονται, με τον Γιόσπα να αφήνεται ελεύθερος μερικούς μήνες αργότερα. Ακολουθεί μια σειρά συλλήψεων για αρκετό χρονικό διάστημα μετά,όπως των Ερρίκου Ράλλη και Νίκου Βογιατζάκη,και στη συνέχεια της αναρχικής Κωσταντίνας Καρακατσάνη.

Το κράτος δεν στόχευε μόνο στην αυτή καθεαυτή εξάρθρωση της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς Έκανε την πρόβα τζενεράλε όσων επακολούθησαν και σε άλλες υποθέσεις: Αθρόες συλλήψεις και προφυλακίσεις, ποινικοποίηση προσωπικών σχέσεων, διώξεις για τρομοκρατία με παντελή έλλειψη στοιχείων, διαπόμπευση χωρίς όρια μέσω των ΜΜΕ, και ο κατάλογος δεν έχει τέλος…

Η υπόθεση παίρνει νέα τροπή στις αρχές Νοέμβρη του 2010, με τη σύλληψη των Παναγιώτη Αργυρού και Γεράσιμου Τσάκαλου την ώρα που μετέφεραν δέματα με χαμηλής ισχύος εμπρηστική ύλη, και την ανάληψη πολιτικής ευθύνης για συμμετοχή στην Σ.Π.Φ. μαζί με τον Χάρη Χατζημιχελάκη. Ακολουθούν οι συλλήψεις ένα μήνα αργότερα έξι συντρόφων, εναντίον δυο εκ των οποίων, του Γιώργου Καραγιαννίδη και του Αλέξανδρου Μητρούσια, εκκρεμούσε ένταλμα σύλληψης για την υπόθεση Χαλανδρίου. Οι αρχές, εκμεταλλευόμενες το γεγονός, και με την πολύτιμη βοήθεια του διαβόητου ειδικού εφέτη ανακριτή Κώστα Μπαλτά, ασκούν δίωξη για συμμετοχή στην οργάνωση και στους υπόλοιπους τέσσερις, Στέλλα Αντωνίου, Κώστα Σακκά, Χρήστο Πολίτη και Δημήτρη Μιχαήλ, με τους δυο τελευταίους να αποφυλακίζονται μερικούς μήνες αργότερα. Επίσης οι Μητρούσιας και Καραγιαννίδης κατηγορούνται στη συνέχεια και για την υπόθεση με τα παγιδευμένα δέματα, παρόλο που κανείς από τους εμπλεκόμενους μάρτυρες δεν τους αναγνωρίζει, ενώ όσα μέλη της ΣΠΦ δεν είχαν συλληφθεί μέχρι το Δεκέμβρη, χρεώθηκαν την υπόθεση του Δεκέμβρη αντίστοιχα. Η Στέλλα Αντωνίου, καταθέτει αίτηση αποφυλάκισης λόγω σοβαρών προβλημάτων υγείας στις 21/12/11. 

Τον Ιανουάριο του 2011 συλλαμβάνεται το μέλος της οργάνωσης Μιχάλης Νικολόπουλος, ενώ ταυτόχρονα ξεκινάει στην ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα των φυλακών Κορυδαλλού η δίκη των πρώτων συλληφθέντων της υπόθεσης Χαλανδρίου. Μετά την απόρριψη των αιτημάτων των κατηγορουμένων για καταγραφή της διαδικασίας και για τη μη παρακράτηση των ταυτοτήτων των αλληλέγγυων που έρχονται να παρακολουθήσουν τη διαδικασία, οι μισοί κατηγορούμενοι αποχωρούν από τη δίκη και παύουν και τους δικηγόρους τους.

Η έδρα, μετά από συνεχόμενες ανεπιτυχείς προσπάθειες να διορίσει δικηγόρους ενάντια στη βούληση των κατηγορούμενων, παρά τις απειλές για πειθαρχικές διώξεις που εκτόξευε, κάνει το πρωτοφανές: Διεξάγει τη δίκη ερήμην καταστρατηγώντας κάθε έννοια νομιμότητας και δίκαιης δίκης που τόσο αγαπά η αστική δικαιοσύνη να επικαλείται…Έξι μήνες αργότερα, κανείς δεν εξεπλάγη που αυτή η έδρα μοίρασε 137 χρόνια κάθειρξης και απέρριψε την αναστολή των ποινών για τους Μασούρα και Καρακατσάνη, οι οποίοι θα καταθέσουν αιτήσεις για αυτό το λόγο στις 16/1/12.

Τον Μάρτιο του 2011, μετά από εισβολή των ΕΚΑΜ σε κατοικία στον Βόλο, συλλαμβάνονται οι Γιώργος Πολύδωρος, Όλγα Οικονομίδου, Γιώργος Νικολόπουλος, Χρήστος Τσάκαλος και Δαμιανός Μπολάνο, όλοι μέλη της ΣΠΦ, με τους τρεις τελευταίους να δικάζονται μαζί με τον Μιχάλη Νικολόπουλο για την υπόθεση Χαλανδρίου, που αφορά στις επιθέσεις ενάντια στις οικίες των Κατσέλη, Χηνοφώτη και στο υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης,αύριο.

Στους Γιώργο Νικολόπουλο και Χρήστο Τσάκαλο έχει ασκηθεί δίωξη και στην Ιταλία για την αποστολή παγιδευμένου δέματος στο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ενώ κατηγορούνται και για “διευθυντές” της οργάνωσης μαζί με τον Μπολάνο. Παράλληλα η υπόθεση του Βόλου, έχει ενωθεί σε μια δικογραφία με τη συμπλοκή με αστυνομικούς στην Πεύκη τον Μάιο του 2011 για την οποία κατηγορείται ο αναρχικός Θεόφιλος Μαυρόπουλος.

Τα τελευταία “κατορθώματα” της αστικής δικαιοσύνης, είναι καταρχήν η άσκηση ποινικής δίωξης για ένα κείμενο αλληλεγγύης προς το αναρχικό στέκι Ναδίρ, που ενώ ποινικά είναι ήσσονος σημασίας, πολιτικά ανοίγει ένα τεράστιο ζήτημα σε σχέση με την ποινικοποίηση του λόγου, και η διεξαγωγή σε μια δίκη της υπόθεσης των παγιδευμένων δεμάτων από τη μία και της υπόθεσης των έξι συλλήψεων του Δεκέμβρη από την άλλη.

Αναγνωρίζουμε ότι η παρούσα εισήγηση δεν αποτελεί τίποτα άλλο παρά μόνο ένα χρονικό γεγονότων, μια ξερή αφήγηση μιας σειράς συμβάντων, κυρίως αστυνομικού και δικαστικού περιεχομένου. Αναγνωρίζουμε επίσης ότι η υπόθεση της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς στο σύνολό της, θέτει μια σειρά από πολιτικά ζητήματα, που όμως είναι αδύνατον να εξαντληθούν σε μια εισήγηση. Πρόθεση αυτού του κειμένου είναι μόνο να αποτελέσει ένα “μπούσουλα” όσον αφορά στους ανθρώπους τους οποίους εμπλέκονται, είτε ως μέλη της οργάνωσης είτε όχι, και τις διώξεις που έχουν ασκηθεί εναντίον τους. Αναγκαιότητα του κινήματος όμως, είναι να βρει κάποτε εκείνη την πολιτική νηφαλιότητα, που θα του επιτρέψει να συζητήσει, συντροφικά και υπεύθυνα, τόσο για αυτό, όσο και για πόσα άλλα ζητήματα.