Όταν τα δόντια των σκυλιών του κράτους
τρυπίσουν τη σάρκα μας τότε η φλόγα που
καίει μέσα μας όλο και πιο πολύ θα δυναμώνει!
Όταν ο εγκλεισμός γίνεται αποπνικτικός ο νους
ανελέητα θεριεύει και η δύναμη της σκέψης σαν
έφλεκτο υλικό στη φλόγα αναφουντώνει!
Οι ιδέες μας δεν φυλακίζονται
δεν φιμώνονται
Στις 9 Ιούλη μετά τις 12 τα μεσάνυχτα βρισκόμουν εντός του Πολυτεχνείου και παρακολουθούσα τη συναυλία του αυτοοργανομένου ραδιοφωνικού σταθμού 98fm.
Μετά από ένα τετράωρο περίπου βγαίνοντας από την πύλη της Στουρνάρη κατευθύνθηκα στο από πάνω στενό, εκεί συνεχίζοντας το δρόμο μου, στη γωνία Μπουμπουλίνας και Τοσίτσα δέχθηκα ξαφνική και κτηνώδη επίθεση από τη νόμιμη συμμορία ψυχασθενικών ατόμων οι οποίοι αποκαλούνται προστάτες της δημοκρατίας-χούντας.
Με χτύπησαν μανιασμένα με μπουνιές, κλωτσιές και με τα γκλοπ γυρισμένα ανάποδα, σε όλο μου το σώμα, στο πρόσωπο αλλά και στο κεφάλι.
Μετά τον ξυλοδαρμό με πήγαν στο διπλανό πεζοδρόμιο απ’ τη κλούβα, εκεί περικυκλωμένος από δύο διμοιρίες με περιέλουσαν με έναν κουβά νερό καθώς και με οινόπνευμα στο κεφάλι.
Έπειτα με ‘χώσαν σε ένα ασφαλίτικο και με οδήγησαν στη Γ.Α.Δ.Α. .Με παράτησαν αιμόφυρτο και αβοήθητο σε έναν πάγκο για αρκετές ώρες. Απ’ την πρώτη στιγμή τους ζήτησα να κάνω ένα τηλέφωνο και να με πάνε άμμεσα στο νοσοκομείο. Η μόνη τους απάντηση ήταν σε λίγο και σε λίγο. Βέβαια ούτε στο νοσοκομείο με πήγαν ούτε το τηλέφωνο έκανα.
Ωστόσο οι δυνάμεις μου άρχιζαν να με εγκαταλείπουν, ξάπλωσα στο πάγκο ,και λέω ξάπλωσα γιατί δεν είχα καν το κουράγιο να βρίσκομαι καθιστός, ζαλιζόμουν υπερβολικά και μετά από λίγο όλα σβήσαν.
