Στους απανταχού συντρόφους,

Στέλνω αυτή την ανακοίνωση μέσα από τις φυλακές της Αυτής ΜεγαλειότηταςΟυόρμγουντ Σκραμπς στο Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο. Καταδικάστηκα σε ποινή φυλάκισης 18 μηνών.

Ήδη απ’ το 2009 είχε επιδιωχθεί έντονα αυτή η καταδίκη απ’ τη μητροπολιτική αστυνομία, τη βρετανική αστυνομία σιδηροδρόμων και τους άπληστους νομικούς του απαρχαιωμένου και ξεπερασμένου αγγλικού δικαστικού συστήματος, το οποίο στην υπόθεσή μου είχε προεδρεύοντα το δεινόσαυρο δικαστή, σύμβουλο της βασίλισσας Χ. Ο. Μπλάκσελ [H.O. Blacksell QC], και το κομψό του κουτάβι, το δικηγορίσκο Μαρκ Τράφορντ [Mark Trafford].

Κατά τη διάρκεια 17 προσοδοφόρων ημερών, διάφορα σκουλήκια με περούκες έκαναν επίδειξη των γνώσεών τους επί της νομοθεσίας των πλουσίων, γεμίζοντας τις τσέπες τους δημοσία δαπάνη, καθώς και κορδώνοντας τη ζωηρή τους φαντασία για να κρατούν ο ένας τον άλλον ξύπνιο. Στη συνέχεια έστειλαν τα δώδεκα επίλεκτα τυφλά προβατάκια τους για σύσκεψη. Δεκατρείς ώρες αργότερα, έξι σύντροφοι ήταν καθ’ οδόν για τις φυλακές Ουόρμγουντ Σκραμπς, ευγενική χορηγία του ιδιωτικοποιημένου ταχυμεταφορέα δικαιοσύνης Serco.

Η έκβαση ήταν δεδομένη απ’ την πρώτη στιγμή, και ο Βικτωριανός χειριστής ανδρείκελων άριας φυλής Χ. Ο. Μπλάκσελ δεν απέκρυψε πώς ακριβώς θα κατέληγαν αυτοί οι άνανδροι που αποφάσισαν με τόση φαυλότητα να ορθώσουν το ανάστημά τους ενάντια σε μισαλλόδοξους ρατσιστές «Αίματος και Τιμής» [Blood & Honour]. Ήταν προφανώς υψίστης σημασίας για το δεινόσαυρο «Blacksellaurus Rex» να διασφαλίσει πως η κοινότητα του Ουέλλινγκ δε θα ’ταν ανάγκη να εκτεθεί σε μία τέτοια πράξη ελεύθερης βούλησης όσον αφορά μια αντιφασιστική εναντίωση στο φασισμό. Είναι μακράν προτιμότερο να δίνει απλώς ελευθέρας στους φασίστες να εξασκούν το μίσος τους και ενίοτε να δολοφονούν, αρκεί αυτό να γίνεται μακριά από τα βλέμματα της λατρευτής του κοινότητας. Σε τελευταία ανάλυση, οι φασίστες πληρώνουν τους μισθούς του και είναι ομοϊδεάτες του.

Στο πλαίσιο της συνωμοσίας, το δικαστήριο επινόησε μια ετυμηγορία ενοχής, σύμφωνα με την οποία δεν απαιτούνταν κανένα αποδεικτικό στοιχείο. Ένας για όλους και όλοι για έναν, εκτός βέβαια κι αν είχες προηγουμένως το θράσος να αμφισβητήσεις τον τρόπο με τον οποίο ένα σύστημα φτιαγμένο απ’ τους πλουσίους για να προστατεύει τους πλουσίους μάς λέει πώς να ζούμε. Ακόμα κι αν εκτίσεις ποινή, αυτό χρησιμοποιείται για πάντα εναντίον σου – πράγμα αρκετά βολικό, αν έχει κανείς μια κάποια έλλειψη απ’ αυτά τα ρημάδια τ’ αποδεικτικά στοιχεία.

Σε ευθεία αντίφαση με ό,τι προσπαθεί να κηρύττει το σύστημα δικαιοσύνης, ξεμπροστιάστηκαν σαν στεγνή κυριλέ συμμορία κακοποιών, με τεράστιες φυλακές για να μας κρατάνε κλειδαμπαρωμένους, μακριά απ’ την κοινή θέα, χωρίς δικαιώματα!

Αυτό δεν είναι αποκλειστικότητα της Αγγλίας, κι είναι εμφανές στις περισσότερες χώρες. Με την κατάρρευση του οικονομικού τους συστήματος, βγαίνει προς τα έξω η τραμπούκικη κι εγκληματική συμπεριφορά τους όλο και περισσότερο. Από την Αθήνα, την έμπνευσή μας, μέχρι το Λονδίνο είναι ώρα να ξεσηκωθούμε ενωμένοι, με πάθος και αποφασιστικότητα.

Η αποτυχία της δημοκρατικής καπιταλιστικής κοινωνίας κι ομοίως των δικτατοριών γίνεται ολοκάθαρη λεπτό το λεπτό, όπως συμβαίνει με κάθε σύστημα που ’ναι άδικο και υπηρετεί μονάχα τα συμφέροντα μια ισχνής μειοψηφίας του πληθυσμού.

Στέλνω τη στήριξη και την αλληλεγγύη μου στους συντρόφους, στις φυλακές και στους δρόμους, που αποφάσισαν με θάρρος να πουν «ως εδώ». Φτάνει πια με την πλουτοκρατία, την «Εξουσία των Πλουσίων». Να μην είναι πια σε θέση να κρυφτούν πίσω από τα νομικά τους τερτίπια και τις ψευτοδημοκρατικές προφάσεις. Να μην είναι πια σε θέση να κρυφτούν πίσω απ’ την αιθάλη της δικαιοσύνης όταν είναι τόσο προφανές πως δεν αποτελεί παρά εργαλείο καταστολής, με το οποίο ένας μεγάλος χοντρός μπάσταρδος με περούκα μπορεί, χωρίς ίχνος τύψεων ή ανθρωπιάς, να καταστρέφει ζωές ανθρώπων σε καθημερινή βάση, χωρίς να υφίσταται καμία συνέπεια ή να δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Μονάχα ένα μάτσο δικτάτορες είχαν τόσες εξουσίες στη διάθεσή τους.

Ήρθε η ώρα να δικάσουμε τους δικαστές μας. Γνωρίζω περίπου 85.678 ανθρώπους, μόνο στην Αγγλία, που θα ήθελαν να πουν δυο λογάκια σ’ αυτούς τους αλάνθαστους φύλακες της δημοκρατίας των πλουσίων.

Προς τη δικαιοσύνη των πλουσίων: Σύρε και γαμήσου, και τράβα ψόφα!

Αναρχικός κρατούμενος,
Τόμας Μπλακ

Η ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΤΟΥ ΤΟΜΑΣ:
Thomas Blak
A5728CE
HMP Wormwood Scrubs
PO Box 757
Du Cane Rd
London
W12 OA

Η κατάσταση της συντρόφου Tamara (από την ομάδα υποστήριξης) 

Στις 14 Σεπτεμβρίου του 2011,η Tamara Hernández de las Heras αντιμετωπίζει δίκη στο Επαρχιακό Δικαστήριο της Βαρκελώνης (Audiencia Provincial de Barcelona) με αίτημα του εισαγγελέα, δίωξη για φυλάκιση 16 χρόνων, με την κατηγορία της “απόπειρα δολοφονίας”. Ο λόγος είναι η αποστολή το 2009 ενός πακέτου που περιείχε σκόνη, στον τότε διευθυντή των ανθρωποφυλάκων της Καταλονίας Albert Batlle. Δύο έρευνες που παρήγγειλε η υπεράσπιση έδειξαν ότι το πακέτο δεν είχε καμία δυνατότητα να σκοτώσει. Ωστόσο οι μπάτσοι υποστηρίζουν το αντίθετο.

Νοηματοδότηση των δράσεων

Για να γίνει κατανοητός ο λόγος αυτού του είδους των δράσεων όπως και πολλών άλλων, δεν είναι δυνατό χωρίς προηγούμενη γνώση του πλαισίου στο οποίο αναπτύσσονται. Συνηθίζεται από τους “καλούς δημοκράτες”, να διαχωρίζονται τα πράγματα μέσω ενός δίπολου, άσπρα η μαύρα, καλό η κακό, ένοχος η αθώος (φυσικά, πάντα στο πλαίσιο της δικαιοσύνης που κάποιοι άλλοι ορίζουν) για να κατανοηθούν τα κίνητρα ορισμένων δράσεων μπορεί να είναι περίπλοκο, ειδικά όταν εμπλέκεται και το θέμα της βίας (αν και ποτέ δεν αναφέρεται τι είναι πραγματικά η βία η ποιός την ασκεί πρώτος).

Ο Amadeu Casellas, τώρα ελεύθερος, πέρασε 23 χρόνια της ζωής του στη φυλακή, 8 από τα οποία δεν αντιστοιχούσαν στην ποινή του, δηλαδή παρέμεινε (χαμένα) 8 χρόνια της ζωής του στη φυλακή παράνομα. Είναι σημαντικό να αναφερθεί πως η περίπτωση του Amadeu δεν είναι η μόνη, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 80 υπήρχαν πολλοί που πήγαν στη φυλακή, κυρίως για εγκλήματα που σχετίζονται με ληστείες τραπεζών και οι οποίοι έχουν φυλακιστεί για πάνω από είκοσι χρόνια.

Όπως η περίπτωση του Joaquín Garcés, που φυλακίστηκε για 5 χρόνια περισσότερο από την ποινή του, η ο Manuel Pinteño που τότε ήταν ο κρατούμενος που είχε περάσει τα περισσότερα χρόνια στη φυλακή στη δημοκρατική Ισπανία, συγκεκριμένα 32 χρόνια, 24 από τα οποία ήταν στην απομόνωση. Επίσης συνήθως ακόμα και αν δεν ήταν βίαια εγκλήματα (το οποίο πιθανόν να μην έχει σημασία όταν περνάς 30 χρόνια της ζωής σου κλειδωμένος) η συνεχιζόμενη κράτησή του ήταν σημαντικά μεγαλύτερη από εκείνη πολλών άλλων, ίσως λόγο της μεταχείρισης που επιφυλάσσεται στους ανυπότακτους χαρακτήρες και σε όσους δεν προσκυνούν στις απειλές η τα βασανιστήρια του κράτους.

Αυτή τη στιγμή είναι ελεύθεροι, αλλά είναι κλειδωμένοι δυστυχώς πολλοί άλλοι. Κατά τα τελευταία χρόνια της φυλάκισής του ο Amadeu πραγματοποίησε πολυάριθμες απεργίες πείνας για να ζητήσει την ελευθερία του, η οποία θα αντιστοιχούσε σε τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από ό, τι οριζόταν από το νόμο. Η τελευταία από αυτές τις απεργίες διήρκεσε περίπου 4 μήνες και η απόφαση του Amadeu ήταν σαφής:  Ελευθερία ή Θάνατος.

Με δεδομένη μια τέτοια κρίσιμη κατάσταση στην οποία εκτός του ότι ήταν αισθητό ότι θα μπορούσε να πεθάνει οποιαδήποτε στιγμή, θεωρείται δεδομένο ότι φυλακή που τον περιβάλλει θα τον σκοτώσει, υπήρξαν πολλές δράσεις αλληλεγγύης, οι οποίες όχι μόνο επιδίωξαν να τον στηρίξουν, αλλά, πάνω απ ‘όλα, προσπάθησαν να ζητήσουν την άμεση απελευθέρωσή του. Είναι σε αυτό το κλίμα, όταν ο Albert Batlle, τότε διευθυντής του Serveis Penitenciaris (ανθρωποφύλακες), δηλαδή, ο υπεύθυνος της κατάστασης του Amadeu και πολλών άλλων κρατουμένων στην Καταλονία, λαμβάνει ένα πακέτο που περιέχει σκόνη και προσποιήθηκε ότι είναι μια βόμβα. Το πακέτο κρατήθηκε και το έκαναν να εκραγεί, συμπτωματικά την ίδια ημέρα που στις πύλες της Γραμματείας Serveis Penitenciaris (σωφρονιστικοί), γινόταν μια διαδήλωση σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τον Amadeu Casellas.

Η κράτηση της Ταμάρα, η ανάπτυξη της υπόθεσης και η τρέχουσα κατάσταση Μήνες αργότερα, στις 15 Δεκεμβρίου του 2009 η Tamara συλλαμβάνεται στο Getafe (Μαδρίτη) για την αποστολή του πακέτου. Αφού πέρασε τη νύχτα στα κρατητήρια της Πολιτοφυλακής (Guardia Civil) στη Μαδρίτη, μεταφέρθηκε στην Βαρκελώνη, όπου ο δικαστής κράτησης παράγγειλε την φυλάκισή της. Μετά από 4 μήνες στη φυλακή Brians Ι, μακριά από την πόλη της την οικογένειά της τους φίλους και τους συντρόφους της , η Τamara είναι ελεύθερη με εγγύηση και περιοριστικούς όρους και αναμένει να δικαστεί με δύο εκθέσεις εμπειρογνωμόνων, οι οποίες έδειξαν ότι το πακέτο δεν είχε καμία δυνατότητα να σκοτώσει. Κατά την παραμονή της στη φυλακή ο Amadeu Casellas απελευθερώθηκε.

Τώρα, όπως αναφέρθηκε ήδη, σχεδόν δύο χρόνια μετά τα γεγονότα αυτά, η Tamara αντιμετωπίζει φέτος το Σεπτέμβριο 14 δίωξη για 16 χρόνια στη φυλακή με την κατηγορία της “απόπειρα δολοφονίας”.

Ως ομάδα υποστήριξης της Tamara, ως αναρχικοί σύντροφοι, κατανοούμε ότι η διαδικασία που είναι η σύντροφος μας ήταν και είναι δύσκολη και αυτό έχουμε να αντιμετωπίσουμε.

Γνωρίζουμε ότι η απάντηση στη βία του κράτους έξω από τα πολιτικά και δημοκρατικά μέσα που αντιμετωπίζουμε φέρνει ως απάντηση αυτή τη μορφή καταστολής. Δεν λυπούμαστε, άλλα ξέρουμε ότι έτσι ήταν πάντα. Το να παραμένουμε σιωπηλοί και παθητικοί στις εκατομμύρια επιθέσεις στη ζωή και την αξιοπρέπεια των έμβιων όντων που κάνει κάθε μέρα το σύστημα δεν ταιριάζει με μας. Η φυλακή είναι ένα ακόμη μέσο ελέγχου και τάξης που επιβάλλονται από τον φόβο, με τα οποία υποτιμητικά το σύστημα καταστρέφει και σκοτώνει τους ανθρώπους και το περιβάλλον τους.

Ο αγώνας ενάντια στις φυλακές είναι νόμιμος και η αλληλεγγύη και η υποστήριξη μας είναι με αυτούς που την αντιμετωπίζουν με την περίπτωση της Tamara η με άλλο τρόπο.

Ως υπενθύμιση, σας καλούμε στη συγκέντρωση που θα πραγματοποιηθεί στις 14 Σεπτεμβρίου για την υποστήριξη της Tamara στις πύλες του δικαστικού μεγάρου στη Βαρκελώνη, όπου και θα κριθεί, το οποίο βρίσκεται στην οδό Lluis Companys στις 9.30 π.μ.

πηγη:http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1330776