Στις 10 Απριλίου 2010 πραγματοποιήθηκε η προσαγωγή (sic)-απαγωγή μου από την αντιτρομοκρατική υπηρεσία της ΕΛ.ΑΣ. Στη συνέχεια και μετά από ένα κακόγουστο και αχρείαστο σόου όπου συμμετείχαν πολυάριθμες διμοιρίες ΜΑΤ, ΕΚΑΜ, ασφαλίτες, περιπολικά της άμεσης δράσης, εισαγγελείς κ.τ.λ., με σπασμένες πόρτες (παρόλο που είχα παραδώσει τα κλειδιά μου) και με αστεία «ευρήματα» στην οικία μου, όπως αντιεξουσιαστικό έντυπο υλικό, λογοτεχνικά και πολιτικά βιβλία καθώς και πληθώρα κινηματογραφικών ταινιών, οδηγήθηκα στη ΓΑΔΑ όπου για αρκετές ώρες διάφοροι κουκουλοφόροι εναλλάσσονταν μπροστά μου χωρίς να απαντούν στην ερώτησή μου αν πρόκειται για προσαγωγή ή σύλληψη, χωρίς να επιτρέπουν την επικοινωνία μου με συνηγόρους, αλλά και χωρίς να με ρωτούν τίποτα απολύτως. Αργά το βράδυ της 11ης Απριλίου μου κοινοποιήθηκε η έκθεση σύλληψής μου για συμμετοχή στην οργάνωση Επαναστατικός Αγώνας και μου φορτώθηκαν κατηγορίες που αφορούν ούτε λίγο ούτε πολύ ολόκληρο τον ποινικό κώδικα. Για την ιστορία, παρόλο που είχα συλληφθεί, δεν μου επετράπη εκ νέου η επικοινωνία με τους συνηγόρους μου.

Continue reading →

«Μην φοβάσαι τους ανέμους της αντιξοότητας. Να θυμάσαι: ο χαρταετός υψώνεται ενάντια στον άνεμο, όχι μαζί του.» (Ανώνυμος)  Μια απλή βόλτα στους δρόμους της πόλης και μια στοιχειώδης αντίληψη της επικαιρότητας φτάνουν για να πείσουν και τον πλέον αδαή ότι διανύνουμε μια περίοδο τερατώδους αύξησης της καταστολής. Η αστυνομική κατοχή, οι εξευτελιστικοί έλεγχοι, το όργιο παρακολουθήσεων, οι πυροβολισμοί, οι δολοφονίες, οι μαζικές «προληπτικές» προσαγωγές, το οργανωμένο ψεύδος των κατευθυνόμενων ΜΜΕ, οι διώξεις και οι προφυλακίσεις αγωνιστών, αποτελούν πλέον κομμάτι της καθημερινότητας και ουσιαστικό σκοπό έχουν την εμπέδωση του «αισθήματος ασφαλείας» (αυτού που εκτελεί με 9 σφαίρες περαστικούς) και την αποτροπή των κοινωνικών αγώνων σε μια περίοδο όξυνσης των κοινωνικών εντάσεων.

Continue reading →