Όσος χρόνος και αν περάσει ένα βίωμα είναι χρήσιμο όχι ως μια θυματοποιημένη συνθήκη , αλλά ως εργαλείο ανάλυσης και προετοιμασίας…
Από την πρώτη στιγμή της σύλληψής μου από τους μπάτσους εως το πέρασμα των φυλακών Κέρκυρας.
Πιστεύω οτι αυτή η γνώση είναι δύναμη στο μυαλό και τα χέρια των επαναστατών , που όχι μόνο δεν θα τους κάνουν να φοβηθούν , παρά θα τους γεμίσει με περισσότερη οργή , μίσος και επιθυμία για σύγκρουση και όξυνση των εχθροπραξιών.Ούτως ή άλλως θα ήταν αφελής όποιος πίστευε οτι θα είχε ευνοϊκή μεταχείρηση , όταν θα έπεφτε στα χέρια του εχθρού.
Τα ξημερώματα της Δευτέρας 14 Μαρτίου 2011 πραγματοποιείται συντονισμένη έφοδος των Ε.Κ.Α.Μ. Στο διαμέρισμα όπου διαμέναμε στην οδό Ελλησπόντου 53 στη Ν.Ιωνία Βόλου με τους συντρόφους μέλη της Συνωμοσίας Όλγα Οικονομίδου , Χρήστο Τσάκαλο , Δαμιανό Μπολάνο και Γιώργο Νικολόπουλο.Σπάνε την εξώπορτα του διαμερίσματος και ακολουθεί η σύλληψή μας.Αυτή ήταν και η τελευταία φορά που είδα τους συντρόφους μέχρι την Τρίτη το πρωί που περάσαμε από ανακριτή και εισαγγελέα.Πίσω στη στιγμή της σύλληψης , μετά την έφοδό τους , λοιπόν μου φόρεσαν χειροπέδες πίσω από την πλάτη δυο άντρες των Ε.Κ.Α.Μ. και αφού με κατέβασαν οι ίδιοι απ΄ τις σκάλες του διαμερίσματος (καθώς βρισκόταν στον πρώτο όροφο) , με υποδέχτηκε στην είσοδο της πολυκατοικίας μια ομάδα της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας , όλοι φορώντας κουκούλες και όταν αντιστάθηκα στην προσπάθειά τους να μου φορέσουν κι εμένα κουκούλα , την τοποθέτησαν στο κεφάλι μου με το ζόρι.