Σε έναν κόσμο όπου η πλειοψηφία αναλώνεται στα μικροαστικά διλήμματα που παράγει ο σύγχρονος καπιταλισμός και όπου το ιδιωτικό συμφέρον εξυψώνει τον φιλοτομαρισμό στον κώδικα ηθικής των σύγχρονων ανθρώπων, η έμπρακτη αλληλεγγύη είναι ένας τρόπος για να συναντήσουμε αυτούς που ποτέ δεν συναντήσαμε από κοντά, αλλά πολεμήσαμε και πολεμάμε στη μεριά του στρατοπέδου που επιχειρεί έμπρακτα να αρνηθεί αυτήν την κοινωνία με τις δομές και τις αντιλήψεις που την διέπουν.
Είναι μια προσπάθεια για να επανοικειοποιηθούμε τον χρόνο και το χώρο, να σταθούμε ανυποχώρητοι στο πλευρό των συντρόφων. Είναι ένα διαρκές στοίχημα για να δημιουργήσουμε εναλλακτικές κατευθύνσεις διαφυγής, κατέχοντας συνειδητά μια θέση άμεσης συνέργειας στην διάδοση του επαναστατικού λόγου και της ανατρεπτικής πρακτικής ως αναγκαιότητα για την όξυνση του αγώνα. Μια αναγκαιότητα που με τη σειρά της θέτει σε ισχύ την αμφίδρομη ιδιότητα που χαρακτηρίζει την αλληλεγγύη.
Continue reading