Κειμενο των αδερφων Αναστασιαδη προφυλακισμενων για την υποθεση ΝΑΔΙΡ

Προφυλακισμενοι στις φυλακες ανηλικων 4 περιπου μηνες απο την συλληψη μας θα θελαμε να τοποθετηθουμε σε προσωπικα βιωματα και εμπειριες μας εντος των τειχων. Ξεκινωντας απο τον αθελητο και εξαναγκαστικο περιορισμο των δρασεων μας και την αποκοπη απο συντροφικα προσωπα που με τον καιρο ο εγκλεισμος , τους απομακρυνει ολο και περισσοτερο ενω την ‘’καθημερινοτητα’’ αντικαθιστα η διαρκη επαναληψιμοτητα.

  • Ρολος και θεσμος της φυλακης

Η δημιουργια της φυλακης ως θεσμος αποσκοπει στον αποκλεισμο των παραβατικων απο το κοινωνικο σύνολο χωρίς βέβαια να στοχεύει στον σωφρονισμό και μετατροπή τους σε έννομους πολίτες κατι που η εξουσια και κατ επέκταση η κοινωνία της πολύ καλά γνωρίζει.

Υπάρχει μια πληθωρα λογων υπαρξής της. Έμμεσα λειτουργώντας απειλητικά για όσους τολμούν να παραβούν τους νόμους της κυριαρχίας προσφέροντας μια ψευδαισθησιακή ασφάλεια και επανάπαυση της νομοταγούς κοινωνίας της. Άμεσα όμως αν και εφόσον κάποιος διαβεί την πόρτα της φυλακής τότε θέτει σε λειτουργία την εκδικητική διαδικασία του εγκλεισμού, στερώντας σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό την ελευθερία, αποκόπτωντάς τον απο το κοινωνικό σύνολο όπου εκεί θα σκοπεύσει στην ψυχολογική συντριβή του ατόμου η οποία επιτυγχάνεται στους πνευματικά αδύναμους.

 

  • Συντηρητές της φυλακής και σχέσεις μεταξύ κρατουμένων

Τα θεμέλια της φυλακης στηριζονται στους ιδιους τους κρατουμενους-συντηρητες δελεαζόμενοι απο την μείωση των ποινων τους, επισκευάζοντας βλαβες, καθαρίζοντας τις βρωμιες της, μαγειρεύοντας γι’αυτήν και διατηρώντας ιδιαίτερες σχεσεις με τους εκπροσώπους-δεσμοφύλακες. Δηλαδή μια μικρογραφία της σημερινής κοινωνίας.

Μεταξύ κρατουμένων εχει δημιουργηθεί ενας κωδικας που τους κατατασσει ιεραρχικά συνηθως απο τον χρονο καταδικης, δινοντας τους ετσι εναν κυριαρχο ρολο. Στο συνολο των κρατουμενων επικρατουν φυλετικοι διαχωρισμοι οπου αναλογα με την εθνικοτητα τους, απαρτιζουν ολοκληρες πτερυγες λειτουργώντας συλλογικα στα περισσοτερα ζητηματα που προκυπτουν.

 

‘’Η θεληση μου, η αδιαλλαξια μου, η ελευθερία μου, η επανασταση μου είναι αμετακλητα δική μου’’

Ο αγωνας μας καθιστα απτοητους με καθε δυνατο μεσο απο την εμμεση ή αμεση επικοινωνια και αλληλεγγυη μεταξυ συντροφων ως την συνειδητη εχθρότητα απεναντι στους συντηρητες και εκπροσωπους της κυριαρχίας. Απο την εχθρική ματια προς αυτην ως την κλιμακωση-δημιουργία ρηξεων και εντασεων εις βαρος της. Δεν θα υπαρξουν εκπτωσεις ως προς την συμπεριφορά μας απεναντι στα σκυλακια της εξουσίας εστω και αν βρισκομαστε στα χερια της.

Ο αγωνας μας συνεχιζεται… Δεν θα περιμενουμε ουτε τις κατάλληλες συνθηκες, ούτε την ωριμανση των καταστασεων, ουτε την αποφυλάκιση μας. Δεν περιμενουμε το αυριο, δεν ξεχναμε το χθες, ζουμε το σημερα.

 

  • Η σταση και η θεση μας απο την συλληψη..

Η σταση και η θεση μας στον αγωνα απο την συλληψη μας και μετα είναι συγκεκριμενη. Απο την αρνηση απόδοσης αποτυπωματων, φωττογραφιών ή υπογραφων μας, μεχρι την αλληλεγγυη κατα την διαμονη μας στα κελια της δημοκρατιας προς τους συντροφους επαναστατες αλλων φυλακων.

Κανενα βημα πισω, όποια και αν είναι η τρεχουσα κατάσταση, όποιες κι αν είναι οι κατηγοριες, ειτε ευσταθούν, ειτε οχι.

Η καθημερινη μας παλη δεν υφισταται να συμβαδίζει με πισωγυρίσματα ή μεταμελειες, τα βήματα μας στοχευουν μονο μπροστα για να ασπαστούμε την ατομική εξελιξη. Χρησιμοποιώντας τον χρόνο του εγκλεισμού για αυτοκριτική, απολογιστική λαθων, συνεχη μελετη, αποδοση κειμενων για την επικειμενη βοηθεια του νεου κυματος επαναστατων, τους νεους κρικους που θα διαδεχτει η ατσαλινη αλυσιδα της επαναστασης.

‘’Η διψα για ελευθερια μας οπλιζει,

Η αξιοπρεπεια μας καθοριζει,

Η συνειδηση μας θυμιζει,

Γιατι τιποτε αλλο δεν μας γεμιζει..’’

 

Υψωνουμε τις γροθιες μας στους κατηγορουμενους για την υποθεση Συνωμοσία Πυρύνων της Φωτιας και σε αυτούς που περηφανα ανελαβαν την ευθυνη.

Την αλληλεγγυη μας στους αναρχικούς επαναστατες Φεσσά Δ., Τσιλιανίδη Μ., Δημτσιάδη Δ. Και Τζίφκα Σ., καθως και στον σύντροφο Γ. Σκουλούδη που καλειται να παραστεί στις 12/04 για το συμβούλιο του εξαμηνου στο δικαστικό μεγαρο Θεσς/νικης.

Τους συντροφικούς μας χαιρετισμούς σε όλους όσους συνεχίζουν τον αγώνα εντος και εκτος των τειχών.

Τέλος, καλούμε όλους τους συντρόφους να παραστούν δυναμικά στην Πανελλαδική πορεία Αλληλεγγύης Κρατουμένων στις 16/04 στην θεσσαλονικη.

 

Υ.Γ  Θεωρούμε απαραιτητο να διευκρινησουμε πως κατηγορουμαστε για δυο ληστειες, για τις οποιες κατηγορουνται και συντροφοι απο το αναρχικό στεκι Ναδιρ. Παραλληλα να διευκρινησουμε πως δεν αποτελουμε μελη του Ναδιρ, χωρις αυτό να σημαίνει πως δεν υπηρξαμε ή δεν συμβαλλαμε σε αυτό, καθως και οτι συλληφθηκαμε λιγα μετρα απο την οικια που διαμενουμε την επομενη μερα.

 

Αναστασιάδης Πανος

Αναστασιάδης Στελλιος

Κρατουμενοι στις φυλακες Αυλώνα

Γράμμα του Γιώργου Καραγιαννίδη

Τα γεγονότα γνωστά σε γενικές γραμμές: στις 17-1-11 ξεκινά η δίκη κάποιων από τους κατηγορουμένους για συμμετοχή στην Ε.Ο. Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς. Από την έναρξη της έγινε εμφανές πως η δημοκρατία ήταν αποφασισμένη να επιβάλλει τους όρους της, χρησιμοποιώντας την προσέλευση των συντρόφων ως ευκαιρία να χτυπήσει σε δύο πεδία˙ πρώτον να διασπάσει τον δεσμό των κατηγορουμένων με τους αλληλέγγυους παρευρισκομένους σε μια προσπάθεια απονοηματοδότησης και αποπολιτικοποίησης της δίκης και δεύτερον να εμπλουτίσει τα αρχεία της ΔΑΕΕΒ με ονόματα και φωτογραφίες για μελλοντικές χρήσεις. Η άμεση αντίδραση των κατηγορουμένων να αποχωρήσουμε –αυθόρμητη όσο και αποφασιστική- έδειξε πως δεν ήμασταν διατεθειμένοι να ανεχτούμε τον δημοκρατικό ολοκληρωτισμό. Αν και η κίνησή μας αυτή, όπως και όσες ακολούθησαν, προκάλεσε αρχικά αμηχανία και μπλόκαρε την εξέλιξη της διαδικασίας, έφτασε στα όρια της και η μεταξύ μας συνεργασία ως κατηγορουμένων, λόγω της μεγάλης ανομοιογένειάς μας ως σύνολο, καθώς είμαστε άτομα με διαφορετικές θέσεις, απόψεις ακόμα και προσωπικότητες. Αυτό βέβαια σε καμία περίπτωση δεν ακυρώνει την σημασία της μάχης που δόθηκε, αφού ήταν η πρώτη φορά που επιχειρήθηκε να απαντηθούν σε μια δικαστική αίθουσα στα ίσια και επί της ουσίας οι εκβιασμοί της δημοκρατίας. Όσο αναμφισβήτητη και ιστορικά κατοχυρωμένη είναι η παρουσία και η πολιτική υπεράσπιση σ’ ένα δικαστήριο, άλλο τόσο είναι αναμφισβήτητο πως δεν είναι η μοναδική πολιτική πρόταση, καθώς κάθε πράξη –δεδομένης και της ιστορικότητας των πολιτικών δικών- έχει τη δική της ξεχωριστή βαρύτητα. Ο επαναστατικός λόγος δεν εξαντλείται στις δικαστικές αίθουσες αλλά κυρίως στις κουβέντες όσων τον εκφέρουν. Παρόλα τα λάθη και τις αδυναμίες του ο αγώνας αυτός αποτέλεσε μια πολύτιμη εμπειρία στην κατεύθυνση της αντίστασης στις ισοπεδωτικές συνθήκες που επιβάλλονται στις πολιτικές δίκες. Εμπειρία που χρειάζεται να κεφαλαιοποιηθεί, ενόψει μάλιστα και του πλήθους των υποθέσεων που θα εκδικαστούν το προσεχές διάστημα με σκοπό την ανατροπή του κλίματος στα ειδικά δικαστήρια. Έχοντας κατά νου τα παραπάνω, θεωρώ ότι γίνεται κατανοητό γιατί εμμένω στην αρχική μου απόφαση περί αποχώρησης από την δίκη, παρόλο που τα «στοιχεία» της εμπλοκής μου έχουν καταρρεύσει ήδη από τις πρώτες συνεδρίες. Θεωρώ ότι ο άξονας της αλληλεγγύης τον «μέσα» με τους «έξω» είναι η αιχμή του δόρατος της αντεπίθεσής μας. Αυτή η απόφαση βέβαια αφορά την τωρινή δίκη και όχι απαραίτητα και τις επόμενες –χωρίς όμως και να το αποκλείει- καθώς κάθε μελλοντική απόφαση θα παρθεί με τα τότε δεδομένα.

ΥΓ. Θερμούς χαιρετισμούς σε όλους όσους με πείσμα των καιρών επιλέγουν να εκφράζουν την αλληλεγγύη τους με οποιοδήποτε τρόπο, δίνοντας νόημα στην λέξη.

Γιώργος Καραγιαννίδης Α’ πτέρυγα Κορυδαλλού