κειμενο Νίνας Καρακατσάνη

Στις 19/07/2011 στη δικαστική αίθουσα των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού, η δομημένη και με διαρκή δράση τρομοκρατική οργάνωση με την ονομασία “τριμελές εφετείο κακουργημάτων” που αποτελείτο από τρία μέλη (Μ. Βαρελά, Μ. Δημητροπούλου, Π. Αθανασόπουλο) απέδωσε συνολικά 130 χρόνια κάθειρξη σε 7 άτομα για την υπόθεση Χαλανδρίου.

Στη δίκη αυτή παραπέμφθηκα με ένα ευφάνταστο βούλευμα που επικαλείται την εμπλοκή μου λόγω επισκέψεων στο σπίτι του Χαλανδρίου και λόγω “του τρόπου ζωής μου” όπως αναφέρει! Με την απόφασή τους δεν μου απέδωσαν μόνο συμμετοχή σε οργάνωση αλλά και συμμετοχή σε ενέργεια και σε κατασκευή δύο μηχανισμών, πράγμα που καθιστά ολοφάνερο πως η ποινή αυτή (11 χρόνια κάθειρξη) δεν διαμορφώθηκε με γνώμονα τη δικογραφία αλλά με γνώμονα το τι θα πρέπει να μου φορτωθεί ώστε να μην ανοίξουν για μένα οι πόρτες των φυλακών στο άμεσο μέλλον και γι’ αυτό δεν μου έδωσαν ούτε την αναστολή. Έτσι λοιπόν παρατείνεται η κράτησή μου στο κάτεργο ανηλίκων, ενώ αυτή η ιστορία καταδίωξης μετράει για μένα παραπάνω από 2 χρόνια ως τώρα από το Σεπτέμβρη του 2009 όταν και άρχισε.

Continue reading

Aπολογία Νίνας Καρακατσάνη

Καταρχάς αρνούμαι τις κατηγορίες. Δε νιώθω την ανάγκη να απολογηθώ απέναντι σε κανέναν και ειδικότερα στη θεσμική δικαιοσύνη την οποία δεν αναγνωρίζω ως πραγματική. Μόνο το γεγονός ότι βρίσκομαι εδώ πέρα και θα αρχίσετε να μου κάνετε ερωτήσεις προσωπικές του τύπου: ποιον ξέρεις, ποιον δεν ξέρεις και με ποιους πήγες διακοπές, εμένα όλα αυτό το πράγμα με εξοργίζει γιατί είναι δυσανάλογο της φυλάκισης και της κράτησης μου όλο αυτό το διάστημα και δεν το δέχομαι. Αλλιώς θα ήταν να μου λέγατε ότι ξέρεις κάτι, έχουμε αυτό το σοβαρό στοιχείο, άρα πες μας γιατί έκανες αυτό, γιατί έκανες εκείνο, αλλά με τα δεδομένα της δικογραφίας νιώθω πως δεν υπάρχουν πραγματικά περιστατικά πάνω στα οποία μπορώ να αναφερθώ.

Από τη στιγμή όμως που αυτά δεν υπάρχουν, αντιστρέφω τον όρο «πραγματικά περιστατικά» αποδίδοντας τον σε κάποια άλλα πράγματα τα οποία θεωρώ ότι αποτελούν τις πραγματικές αιτίες της δίωξής μου. Εάν επιχειρήσουμε να κάνουμε μια αναδρομή στην υπόθεση Χαλανδρίου το 2009, θα βρεθούμε σε μια προεκλογική περίοδο, με κυβέρνηση τότε της Ν.Δ. σε μια γενικευμένη σύγχυση για τις επερχόμενες εκλογές,  υπό την οποία σύγχυση στήθηκε βεβιασμένα αυτή η «αντιτρομοκρατική» επιχείρηση. Λόγω της ανάγκης της τότε κυβέρνησης για τη δήθεν παρουσίαση έργου, η επιχείρηση στήθηκε με γρήγορες και σπασμωδικές κινήσεις από πλευράς της αντιτρομοκρατικής, με αποτέλεσμα να φτάσουμε σε αυτό εδώ το δικαστήριο και να μην ευσταθεί καμία κατηγορία για κανέναν άνθρωπο και να βρισκόμαστε στις φυλακές χωρίς κανένα απολύτως στοιχείο.

Continue reading