Δεν ξεχνάμε τους αγωνιστές… Αυτές τις ημέρες, 6 μήνες μετά από τις πρώτες συλλήψεις, σε καθεστώς αποκατεστημένης πλέον δημόσιας «τάξης» και «ασφάλειας», ξεκινά νέος κύκλος στις ακροαματικές διαδικασίες για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα. Τα ΜΜΕ και το κράτος, εφησυχασμένα πλέον και ικανοποιημένα από τον πόλεμό τους ενάντια στη «δημόσια απειλή», φαίνονται να έχουν αφήσει για λίγο στην άκρη τις καννιβαλικές τους διαθέσεις και θέλουν την υπόθεση να προχωρά πια το ίδιο «ήσυχα», μακριά από τα μάτια και τα αυτιά όλων μας. Έξι μήνες πριν όμως, κατά τις συλλήψεις των 6, το κράτος και τα ΜΜΕ έριχναν τόσο έντονα τα φώτα τους στην υπόθεση, που τα μάτια και τα αυτιά των πολλών δεν μπορούσαν να αντιληφθούν τις πραγματικές απειλές. Γιατί τον περασμένο Απρίλη, την ίδια μέρα που θεσμοθετούσαν την οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση με την υπαγωγή της χώρας στο σχέδιο στήριξης της ευρωζώνης και του ΔΝΤ, η κρατική εξουσία και τα ΜΜΕ πρόβαλλαν ως πρώτη είδηση στα δελτία τους συλληφθέντες για την υπόθεση του Ε.Α. και διεξήγαν την τηλεοπτική τους καταδίκη.
Τον περασμένο Απρίλιο, ένα μήνα ακριβώς από την εκτέλεση του αναρχικού αγωνιστή Λάμπρου Φούντα, γίναμε μάρτυρες μιας λυσσαλέας κατασταλτικής επίθεσης από το κράτος. Τα ένστολα σκυλιά και οι αχώριστοι τηλεμαϊντανοί συνεργάτες τους επιδόθηκαν σε ένα όργιο παραπληροφόρησης και τρομοϋστερίας. Μετά το θέατρο παραλόγου στην υπόθεση του Χαλανδρίου –συλλήψεις των φερόμενων ως μελών της Συνωμοσίας των Πυρήνων της Φωτιάς- και με μια δοκιμασμένη συνταγή, άρχισε ένας νέος κύκλος συλλήψεων. Οι 6 συλληφθέντες αντιμετωπίζονται με απειλές και ξυλοδαρμούς από τους μπάτσους, λοιδωρούνται και απαξιώνονται από τους τηλεκαννίβαλους. Τα Μ.Μ.Ε, σε διατεταγμένη υπηρεσία, επιχειρώντας να διαχύσουν τον φόβο, όχι μόνο ευρύτερα κοινωνικά, αλλά και μέσα στα μαχόμενα κομμάτια, στήνουν έκτακτες δίκες και αποδίδουν ένα κατηγορητήριο βασισμένο στις σχέσεις: Η φιλική ή η συντροφική σχέση, μια επίσκεψη σε ένα σπίτι ή ένα δανεισμένο βιβλίο είναι αρκετά για να αποδωθεί η κατηγορία του τρομοκράτη. Πραγματοποιούνται έφοδοι σε σπίτια και πογκρόμ σε δημόσιους χώρους. Με συνοπτικές διαδικασίες στα μέσα Απριλίου για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα βρίσκονται προφυλακισμένοι οι Ν. Μαζιώτης, Κ. Γουρνάς , η Π. Ρούπα και οι Χ. Κορτέσης, Β. Σταθόπουλος και Σ. Νικητόπουλος με τους τρεις πρώτους να αρνούνται να καταθέσουν ο,τιδήποτε και τους υπόλοιπους να «απολογούνται» για τα αυτονόητα, δηλαδή για τη στοχοποίηση τους λόγω της πολυετούς δράσης τους στον αναρχικό χώρο και την συμμετοχή τους στους κοινωνικούς αγώνες.
Όσο εκκωφαντικά λασπολογούσαν όμως τα δημοσιογραφικά δεκανίκια της εξουσίας, τόσο εκκωφαντικά σιωπούν μετά τις 29 Απρίλη, οπότε οι Ρούπα, Μαζιώτης και Γουρνάς αναλαμβάνουν με δημόσιο κείμενο την ευθύνη για τη συμμετοχή στον Ε.Α. Η αποσιώπηση του λόγου των αγωνιστών αλλά και η εκδικητικότητα στη μεταχείρησή τους (διασπορά σε διάφορες φυλακές, αντιμετώπιση της εγκύου Π. Ρούπα, δημιουργία εμποδίων συνεχώς στην επικοινωνία μεταξύ τους αλλά και με συγγενείς) αποτελούν ξεκάθαρη προσπάθεια απομόνωσής τους, πολιτικής και φυσικής. Απέναντι σ’ αυτό είδαμε τους ίδιους τους 6 να αντιτάσσουν τη μαχητική και αξιοπρεπή τους στάση, τόσο σε επίπεδο λόγου όσο και σε επίπεδο πράξης -απεργία πείνας του Ν. Μαζιώτη και του Κ. Γουρνά- που στηρίχθηκε μέσα και έξω από τις φυλακές με αποχή συσσιτίου κρατουμένων και δράσεις αλληλεγγύης. Η πρόσφατη συνέχεια αφορά στη χρησιμοποίηση στο έπακρο των διατάξεων της ειδικής νομοθεσίας που έχει θεσπιστεί και αναβαθμιστεί πρόσφατα, προκειμένου να φορτωθεί κι άλλο το ήδη διογκωμένο κατηγορητήριο των 6 με νέα κακουργήματα, ενώ διευρύνεται και ο κύκλος των ερευνών σε ανθρώπους του συντροφικού και συγγενικού περιβάλλοντος των 6, με μόνη βάση τα αποτυπώματα σε σπίτια και απλά αντικείμενα.
Η διεύρυνση των πολιτικών διώξεων από το καθεστώς δεν είναι φυσικά κάτι πρωτόγνωρο, η εξόφθαλμη υιοθέτησή τους, ωστόσο, τον τελευταίο καιρό στην περίπτωση ολοένα και περισσότερων αγωνιστών του αναρχικού χώρου είναι χαρακτηριστική των εξουσιαστικών στοχέυσεων. Προκειμένου κάθε διάθεση για αντίσταση να καμφθεί και να απομονωθεί από τα ευρύτερα πεδία δραστηριοποίησης πρέπει τα αναρχικά/αντιεξουσιαστικά κομμάτια της κοινωνίας να στοχοποιούνται, σε κάθε ευκαιρία, ως δυνάμει τρομοκρατικά και επικίνδυνα για το σύνολο. Έχουν δίκιο. Ο κύριος εχθρός και η τρομοκρατία για αυτούς είναι ο αντίλογος και η αντίσταση στη βίαιη υποτίμηση των ζωών μας και στην κρίση που δημιούργησε η επέλαση του κεφαλαίου• η παρακώλυση και η ματαίωση των οικονομικών χειρισμών και μελλοντικών σχεδιασμών τους. Θέλουν και εμείς να πιστέψουμε ότι τρομοκρατία είναι ο αγώνας ενάντια στις «τυχαίες εκπυρσοκροτήσεις» από όπλα μπάτσων, στις δολοφονικές επιθέσεις με οξύ σε συνδικαλίστριες, στα καθημερινά «εργατικά ατυχήματα», στην ελαστική και μαύρη εργασία, στους πνιγμένους μετανάστες στα σύνορα,στο ανθρωποκυνηγητό εναντίον τους και στα φασιστικά πογκρόμ, στη διακίνηση και τον εξαναγκασμό γυναικών σε πορνεία. Σε όσα αγωνιζόμαστε και προσπαθούμε να χτίσουμε ενάντια σε αυτές τις συνθήκες πάντα μετράμε και υπολογίζουμε τους πολύμορφους αγώνες που στόχευσαν στην κρατική και καπιταλιστική μήτρα της καθημερινής τρομοκρατίας που ζούμε. Ούτε διανοούμαστε να αφήσουμε το κράτος να διαστρεβλώνει, να απονοηματοδοτεί, να αποσιωπεί τη φωνή αγωνιστών και να κάνει ανενόχλητο το κατασταλτικό του έργο.
Παραθέτουμε ένα μικρό κομμάτι από τα λόγια του Ε.Α. που δεν ακούστηκαν και συνεχίζουμε να στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους συντρόφους που διώκονται για την υπόθεση του Ε.Α., στους φυλακισμένους συντρόφους, στα κοινωνικά κομμάτια που αγωνίζονται, ο ένας στον άλλο, θέτοντας την αλληλεγγύη όχι σαν μια ξεκομμένη διαδικασία αλλά σαν μια αναπόσπαστη συνιστώσα της συνέχισης του αγώνα και σαν πρόταγμα ενάντια στην εξατομίκευση και το αδιέξοδο της ματαιότητας.
«Ο αγώνας μας να είναι ένας αγώνας για να πάρουμε πίσω ό,τι μας έχουν κλέψει και μας ανήκει. Να είναι ένας αγώνας αποτίναξης κάθε μορφής σκλαβιάς, αγώνας για την απελευθέρωση όλων των ανθρώπων. Για να μην υπάρξουν ξανά κοινωνικοί και ταξικοί διαχωρισμοί, για να μην υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, για να μην υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Για να μην υπάρχει οργανωμένη εξουσία, κράτος, ανελευθερία και καταπίεση. Ο αγώνας μας να είναι ένας αγώνας για την οικονομική ισότητα και την πολιτική ελευθερία όλων. Να μην είναι τίποτε λιγότερο από μια ριζική ανατροπή, από μια κοινωνική επανάσταση.» Απόσπασμα από προκήρυξη του Επαναστατικού Αγώνα ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ Στους συντρόφους Χ. Κορτέση, Σ. Νικητόπουλο, Β. Σταθόπουλο που κατηγορούνται για συμμετοχή στον Επαναστατικό Αγώνα με βάση την παρουσία και τη δράση τους στον αναρχικό χώρο. Στους συντρόφους Κ. Γουρνά, Π. Ρούπα, Ν. Μαζιώτη που έχουν αναλάβει την ευθύνη για τη συμμετοχή τους στον Επαναστατικό Αγώνα Δεν ξεχνάμε το σύντροφο Λάμπρο Φούντα, μέλος του Επαναστατικού Αγώνα, που εκτελέστηκε από τους ένστολους φρουρούς της δημοκρατίας Συνέλευση αλληλεγγύης στους συλληφθέντες για την υπόθεση του Ε.Α.