Στις 21 Φλεβάρη ξεκινήσαμε μια απεργία πείνας αορίστου χρόνου ενάντια στους κατασταλτικούς θεσμούς που μας κρατούν φυλακισμένους στο πλαίσιο της φάρσας που είναι γνωστή ως «υπόθεση βόμβες». Μετά από 65 μέρες ασιτίας, αποφασίσαμε να σταματήσουμε την απεργία πείνας.
Ως αποτέλεσμα αυτής της παρατεταμένης νηστείας, χάρη στην υπεράσπιση και στην ανεπιφύλακτη αλληλεγγύη συντρόφων με ποικίλες θεωρήσεις και από διαφορετικά μέρη, κατακτήσαμε μερικές νίκες πλήρως και άλλες μερικώς. Πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι: η παύση του αντιτρομοκρατικού νόμου δεν θα συμβεί επειδή μερικοί φίλοι θα πεθάνουν από ασιτία στις φυλακές. Μην το συγχέετε σαν κατασταλτική κατάσταση, πρόκειται για συλλογικό πρόβλημα που αφορά όχι μόνον εμάς ως τωρινούς κρατουμένους, αλλά όλους εμάς ως μαχόμενους ανθρώπους που μετέχουμε στον αντικαπιταλιστικό αγώνα. Αυτός είναι ο λόγος που η αλληλεγγύη σας προς τα πρόσωπά μας είναι συνυφασμένη με τα επαναστατικά σας συμφέροντα.
1) Το εφετείο άλλαξε τους περιοριστικούς όρους για πέντε από τους κατηγορουμένους –δύο εκ των οποίων έχουν βαφτιστεί αρχηγοί της φανταστικής παράνομης τρομοκρατικής οργάνωσης–, θέτοντας ανοιχτά σε αμφισβήτηση την εφαρμογή του αντιτρομοκρατικού νόμου (18.314).
2) Μπήκε ένα τέλος στις έρευνες, κατά συνέπεια μειώθηκε ο χρόνος πριν την παραπομπή σε πραγματική δίκη.
3) Βελτιώθηκαν οι συνθήκες κράτησης και επισκεπτηρίων των κρατουμένων.
4) Καταγγέλθηκε η σκευωρία: Σε διάφορες στιγμές κατά τη διάρκεια της απεργίας πείνας, η φάρσα του εισαγγελέα αποκαλύφθηκε ενώ έγιναν ορατές εντάσεις ανάμεσα στους ισχυρούς παράγοντες, σε οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, Εκκλησία κ.λπ., που ανέφεραν πως η «υπόθεση βόμβες» θα καταρρεύσει σαν πύργος από τραπουλόχαρτα.
5) Αναφορικά με τον αντιτρομοκρατικό νόμο, το τέλος των ανώνυμων μαρτύρων και την ομόφωνη ψήφο του εφετείου για την άρση της προφυλάκισης: καταφέραμε να ξεκινήσουμε τρία νομικά προγράμματα για τροποποιήσεις στο νόμο 18.314 και τη δημιουργία μιας ομάδας εργασίας με σκοπό την εύρεση αποδεικτικών στοιχείων σχετικά με την πλεκτάνη και την παράταση της διαδικασίας, όπως και τους ελιγμούς μέσα στο υπουργείο Εσωτερικών και την Ασφάλεια σε σύμπραξη με τη νότια εισαγγελία προκειμένου να εξολοθρεύσουν κάθε επαναστατική πρόθεση.
Αυτή η κίνηση δεν μπορεί να εξαιρείται από μια αυτοκριτική, αλλά θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η απεργία πείνας διεξάχθηκε υπό καθεστώς απομόνωσης, που επέτρεπε λίγες μόνο στιγμές συζήτησης και ανταλλαγής αναλύσεων και αποκρίσεων, όχι σε οποιεσδήποτε φυλακές, αλλά στη M.A.S. (φυλακή υψίστης ασφαλείας) και στον S.E.A.S. (ειδικό τομέα υψίστης ασφαλείας).
Άλλο ένα εμπόδιο ήταν οι διαφορετικές θέσεις μέσα στην ίδια απεργία πείνας: Κάποιοι στόχοι που ήταν προτεραιότητα για μερικούς δεν ήταν για άλλους, και αντιστρόφως. Αυτό οδήγησε σε ασταθή και σύνθετη συμπεριφορά, γεμάτη ερωτήματα και ανακολουθίες.
Μέχρι και το τελευταίο λεπτό, οι διαφορετικές θέσεις αναφέρονταν στη συνέχιση ή μη της απεργίας πείνας. Όμως, παρά τις διαφορές, μια συμφωνία επιτεύχθηκε μεταξύ συντρόφων για τη λήξη της κινητοποίησης στις 26 Απρίλη 2011.
Καλούμε σε συνεχόμενη αγκιτάτσια για όλους τους φυλακισμένους συντρόφους σε κάθε γωνιά του πλανήτη· μαζί σας η σκέψη μας και επαναστατικοί χαιρετισμοί.
Τέλος, θέλουμε να αναγνωρίσουμε κάθε χειρονομία αλληλεγγύης σε όλο τον κόσμο ως ειλικρινή στήριξη της σύγκρουσης ενάντια στην εξουσία.
Παρ’ όλα αυτά, οφείλουμε να παραμείνουμε σε εγρήγορση. Η «υπόθεση βόμβες» δεν έχει τελειώσει, και δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε.
Μια αγκαλιά σε όσους/όσες εξεγείρονται ενάντια στην υποταγή,
Andrea Urzúa, Vinicio Aguilera, Carlos Riveros, Omar Hermosilla, Francisco Solar, Mónica Caballero, Rodolfo Retamales, Camilo Pérez, Felipe Guerra, Pablo Morales