Ο Άρης Σειρηνίδης το μεσημερι της Πέμπτης 23/6/’11 αθωώθηκε κατά πλειοψηφία (4 ένορκοι υπέρ της αθώωσης, οι 3 δικαστές κατά) και την ίδια μέρα αφέθηκε ελεύθερος από τις φυλακές Κορυδαλλού. Η αίθουσα του πρωτοδικείου ήταν γεμάτη από αλληλέγγυους συντρόφους και άλλοι τόσοι ήταν απ’ έξω, οι οποίοι όταν ανακοινώθηκε η αθωοτική απόφαση φωνάξανε συνθήματα.

Λίγο πριν οι δικαστές και οι ένορκοι αποσυρθούν για την απόφαση ο Σειρηνίδης πήρε το λόγο και έκανε την παρακάτω πολιτική δήλωση:

«Στην επίμονή σας ερώτηση για τη θέση μου ως προς τον ένοπλο αγώνα, η απάντηση που αναμένετε είναι η δήλωση νομιμοφροσύνης. Η δήλωση νομιμοφροσύνης στην αστική τάξη και τους εκπροσώπους της. Αυτή δεν θα τη λάβετε από μένα ποτέ. Επαναλαμβάνω, λοιπόν, σταθερά τη θέση που είχα προβάλει στην απολογία μου. Στο οικογενειακό και πολιτικό μου περιβάλλον, η ρήση του Μαρξ από το Κομμουνιστικό Μανιφέστο ότι οι “κομμουνιστές θεωρούν ανάξιό τους να κρύβουν τις επιδιώξεις τους για τη βίαιη ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος” αποκαλούσε αξιακή επιταγή.
Υπάρχει κάτι χειρότερο από τη φυλακή. Η απουσία της αξιοπρέπειας. Καταγόμαστε από μια παράδοση αγώνα που πηγαίνει βαθιά στο παρελθόν και προχωρά ορμητικά στο μέλλον. Και αυτή δεν πρόκειται να την πετάξουμε σαν ένα πουκάμισο αδειανό.»