Ο αληθινός τρομοκράτης είναι αυτός που φυλακίζει και βομβαρδίζει,
όχι αυτοί που αντιστέκονται!
Τ’ όνομά μου είναι Μαρτίνο. Είμαι ένας από τους αναρχικούς που συνελήφθησαν στην Μπολόνια στις 6 Απρίλη λόγω ενός ακόμη κύματος καταστολής ενορχηστρωμένου από το κράτος: μια επιχείρηση που οδήγησε στη σύλληψη 5 συντρόφων και στην απέλαση άλλων 7, σε μεγάλο αριθμό ερευνών (που διεξάχθηκαν ταυτόχρονα σε διαφορετικές πόλεις), ακόμα και στο σφράγισμα του χώρου αρχειοθέτησης Fuoriluogo (ενός κοινωνικού κέντρου που διανέμει κείμενα ριζοσπαστικής κριτικής και οργανώνει εβδομαδιαίως ανοιχτές εκδηλώσεις, το οποίο παρουσιάστηκε σαν απόρθητο φρούριο τρομοκρατών), στο πλαίσιο μιας έρευνας την οποία ο εισαγγελέας δούλευε για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ύστερα από κάποιες ανώνυμες επιθέσεις που σημειώθηκαν στην πόλη μέσα σε μία εβδομάδα κατά των IBM, ΕΝΙ, Emilbanca και της «Λίγκας του Βορρά», αποφάσισε ότι ήταν καιρός να δώσει και συνέχεια στην έρευνά του (αν και στην περίληψη των φακέλων, που παραδόθηκε τη στιγμή της σύλληψής μας, δε γίνεται καμία αναφορά σε αυτά τα γεγονότα – για να πειστούν και οι πιο αντιδραστικοί δημοσιογράφοι).
Σ’ ένα κλίμα μιντιακού λιντσαρίσματος, με στόχο τον εκφοβισμό των πολλών ατόμων που θέλουν να συμμετάσχουν στους αγώνες όπου οι αναρχικοί είναι ταγμένοι με καμένη γη γύρω τους (με τον Μαρόνι, υπουργό Εσωτερικών, να αναγγέλλει τη θανάσιμη αυτήν κάθοδο στην πόλη), η σύλληψη κάποιων ήταν απαραίτητη.
Γιατί η αστυνομία υπάρχει· η αστυνομία δρα. Όλα είναι υπό έλεγχο.
Είμαστε οι συνήθεις ύποπτοι: Κάθε έκφραση της μη ενσωματωμένης διαφωνίας πρέπει να στρεβλωθεί, να περιοριστεί σ’ έναν «ιδιωτικό πόλεμο» μεταξύ της εξουσίας και των διακηρυγμένων εχθρών της, ώστε να εκτονωθεί η κοινωνική της απεύθυνση και να ανατραπεί η δυναμική της. Λες και αν εξαλείφονταν οι αναρχικοί, σ’ αυτή την κοινωνία των εμπορευμάτων θα απέμεναν μονάχα πειθήνια υποκείμενα πεπεισμένα πως ζουν στον καλύτερο δυνατό κόσμο.
Ωστόσο, για να καταλάβουμε αν στον κόσμο στον οποίο ζούμε δε χρειάζεται να υπάρχουν άτομα με ανατρεπτική δράση: από την επικείμενη πυρηνική απειλή μέχρι τον πόλεμο κατοχής στη Λιβύη· από τον κρατούντα μιλιταρισμό μέχρι τις φυλακίσεις μεταναστών στο εσωτερικό… την καθημερινή καταστροφή της κοινωνίας του κέρδους την επωμιζόμαστε όλοι.
Στην εποχή όπου στις βόρειες ακτές της Μεσογείου συχνά αιωρείται η μαυρίλα της παραίτησης, οι νότιες ακτές της φεγγοβολάν από τις φλόγες της εξέγερσης.
Στην εποχή όπου το ΝΑΤΟ δημοσιεύει μια αναφορά (Αστικές Επεμβάσεις το έτος 2020 / Urban Operation in the Year 2020) στην οποία οι αναλυτές της προβλέπουν σενάρια ότι το 2020 ο στρατός θα χρησιμοποιείται κατά κόρον για να καταστέλλει εξεγέρσεις σε φτωχά προάστια των δυτικών μητροπόλεων.
Στην εποχή της κρίσης, δε θα πρέπει να εκπλήσσεστε που η διάδοση των αναρχικών ιδεών ενοχλεί τα οράματα της κυριαρχίας (ιδίως όταν οι ιδέες αυτές προωθούνται από άτομα που δεν κάθονται με σταυρωμένα τα χέρια, περιμένοντας τη μελλοντική απελευθέρωση κι ενότητα της ανθρωπότητας, αλλά, αντίθετα, πολεμούν εδώ και τώρα κι αναλαμβάνουν οι ίδιοι δράση).
Βλέποντας ξεκάθαρα την πραγματικότητα, σε μια κοινωνία όπου ο μόνος ηθικά αποδεκτός «ρόλος» είναι αυτός του εσωτερικού εχθρού:
– Αρνούμαι να είμαι συνένοχος σε μια κοινωνία που καταστρέφει τη γη που μας φιλοξενεί.
– Αρνούμαι να είμαι συνένοχος σε μια οικονομία που, για να συνεχίσει να υπάρχει, χρειάζεται διαρκώς πολέμους καταδικάζοντας ολόκληρους πληθυσμούς σε πείνα.
– Αρνούμαι να είμαι συνένοχος με τους ανθρωποφύλακες που βιάζουν και δολοφονούν στα στρατόπεδα, στα κέντρα κράτησης μεταναστών, στα αστυνομικά τμήματα και στις φυλακές.
– Αρνούμαι να είμαι συνένοχος μιας κοινωνίας που αναπτύσσει τη νανοτεχνολογία και τη γενετική μετάλλαξη για να ελέγξει τη ζωή και να τη χρησιμοποιήσει σύμφωνα με τις δικές της απαιτήσεις αποδοτικότητας και κερδοφορίας.
– Αρνούμαι να είμαι συνένοχος στο ρατσισμό της δίωξης μεταναστών, στη φυλακή που περιμένει όσους δεν σκύβουν μπροστά στους νόμους μιας χώρας της οποίας οι κυβερνήσεις μπορεί ν’ αλλάζουν, αλλά οι κάμερες παρακολούθησης, τα γκλομπ και τα συρματοπλέγματα παραμένουν.
– Αρνούμαι να είμαι συνένοχος της θρησκευτικής υποκρισίας και του σεξοτουρισμού, που συχνά γίνεται ταυτόσημος της πρώτης.
– Αρνούμαι να είμαι συνένοχος στη συνεχιζόμενη σφαγή εκατομμυρίων ζώων, τα οποία εκτρέφονται και παχύνονται για να θρέψουν τα έσοδα της ζωοτεχνικής βιομηχανίας, που συμβάλλει σε δηλητηριασμούς και λιμοκτονίες, ή στη δοκιμή και εισαγωγή νέων προϊόντων στις αγορές (ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι εφευρίσκουν νέες ασθένειες για να πλασάρουν καινούρια φάρμακα).
Αντίθετα, στέλνω ένα χαιρετισμό και μια αγκαλιά σε αυτούς που πολεμούν ενάντια σε όλα τα παραπάνω: αλληλεγγύη σε αυτούς που βρίσκονται στη φυλακή σε Ιταλία, Ελβετία, Γερμανία, Γαλλία, Ελλάδα, Ισπανία, Χιλή, Αργεντινή, Μεξικό και ΗΠΑ· στους Μαπούτσε που αγωνίζονται για τη γη τους· στους «Μαχητές της Ελευθερίας» στο Δέλτα του Νίγηρα, στην εξέγερση του Μαγκρέμπ και σε κάθε αγώνα που δε γνωρίζω τ’ όνομά του.
Ευχαριστώ για την υπέροχη αλληλεγγύη που δείχνουν σ’ εμένα και στους άλλους συλληφθέντες της 6ης Απρίλη.
Πάντα με το μέρος εκείνων που συνθλίβονται κάτω από το μολυβένιο ουρανό επιλέγοντας να φέρουνε τη θύελλα.
Ακόμα πιο αποφασισμένος! Ακόμα πιο θυμωμένος!
Πάντα με το κεφάλι ψηλά! Πάντα οργισμένος!
Για την αναρχία
Μαρτίνο
πηγή://http://gr.contrainfo.espiv.net/2011/04/29/bologna-italy-letter-from-martino-dozza-prison/#more-6559