| Στις 23/9/2009, ώρα 19:30, βγαίνοντας από το σπίτι του σύντροφου Παναγιώτη Μασούρα μας περικύκλωσαν 15 με 20 άτομα της αντιτρομοκρατικής, φορώντας κράνη και κουκούλες και με προτεταγμένα τα όπλα τους μας ακινητοποίησαν και μας οδήγησαν στα αυτοκίνητα της ασφάλειας. Τότε ένας μπάτσος μιλώντας στο κινητό του τηλέφωνο είπε χαρακτηριστικά: “τους πήραμε, ερχόμαστε.” Φυσικά όταν τους ρωτήσαμε που πάμε και τι έχει γίνει, δεν πήραμε απάντηση. Όταν φτάσαμε στη ΓΑΔΑ μας οδήγησαν στον 12ο όροφο και μας έβαλαν σε δυο διαφορετικά γραφεία, όπου μας είπαν να μείνουμε όρθιοι κοιτώντας τον τοίχο. Μετά από αρκετές αψιμαχίες και ένταση ήρθε ο επικεφαλής φωνάζοντας εκστασιασμένος: “έτσι γαμάει το κράτος” και “έχουμε πόλεμο”. Τρεις-τέσσερις ώρες αργότερα αφού τελείωσε το παραλήρημα με κάλεσε στο γραφείο του για μια “φιλική κουβέντα”. Ξεκίνησε λέγοντας πως είμαι καλό παιδί και ότι έχω μπλέξει άδικα, πως ο δικός μου με έδωσε οπότε το μόνο που έχω να κάνω είναι να πω ό,τι ξέρω και μετά είμαι ελεύθερος. Συνέχιζε κάνοντας επίμονα ερωτήσεις για καταστάσεις που δεν γνώριζα. Επειδή ρωτούσα επίμονα το λόγο που βρισκόμουν εκεί και ζήτησα να επικοινωνήσω με δικηγόρο, με οδήγησε στο γραφείο που ήμουν πριν. Μετά από αρκετές ώρες περίπου, στις 13:00 με 14:00 της 24/9, μου ανακοινώθηκε πως ήμουν ελεύθερος και πως αν με χρειαστούν θα με ξανακαλέσουν. Στην ερώτησή μου που είναι ο Παναγιώτης και γιατί ήμουν τόσες ώρες στη ΓΑΔΑ, είπαν πως ο Παναγιώτης έχει συλληφθεί και τα υπόλοιπα θα τα μάθω από την τηλεόραση όταν θα πάω σπίτι μου. Από εκεί και πέρα ξεκίνησαν οι συνεχείς παρακολουθήσεις της αντιτρομοκρατικής σε ενοχλητικό βαθμό, μέχρι την 1η Φεβρουαρίου, όπου και με συνέλλαβαν έξω από το σπίτι μου. Όταν με οδήγησαν στο 12ο μου γνωστοποίησαν ότι υπήρχε ένταλμα εις βάρος μου από τις 13 Ιανουαρίου για το οποίο δεν έλαβα γνώση παρ’ όλο που γνώριζαν τον τόπο διαμονής μου. Τα στοιχεία της δίωξής μου ήταν μια νάυλον μπλέ σακούλα και μια γαλλική μπροσούρα, που είχαν βρεθεί στο σπίτι της 25ης Μαρτίου στο Χαλάνδρι, στο οποίο δεν έχω πάει ποτέ. Όταν οδηγήθηκα στο γραφείο των αρχιμαφιόζων του Εφετείου προφυλακίστηκα με συνοπτικές διαδικασίες. Λέγοντας μου πως δεν είχα μόνιμο τόπο διαμονής, παρ΄όλο που είχα συλληφθεί έξω από το σπίτι μου. Μου είπαν ακόμη πως μπορεί να φτάσω στο φόνο με τα βιβλία που διαβάζω. Οδηγήθηκα στη φυλακή και αποφυλακίστηκα 1,5 μήνα αργότερα. Ο νοών νοείτω.Το Σεπτέμβρη του 2009 μπάτσοι της αντιτρομοκρατικής εισβάλλουν σε σπίτι επί της οδού 25ης Μαρτίου στο Χαλάνδρι. Εκεί εντοπίζουν έναν εκρηκτικό μηχανισμό που βρισκόταν στην ντουλάπα ενός από τα δωμάτια του σπιτιού. Συλλαμβάνεται ο σύντροφος Χάρης Χατζιμηχελάκης και οι Μ.Γ. και Μ.Π. καθώς επίσης εκδίδονται εντάλματα σε βάρος έξι ακόμα ατόμων. Στο Γαλάτσι συλλαμβάνεται ο Παναγιώτης Μασούρας και προφυλακίζεται. Σύντροφοι που αρνούνται τις κατηγορίες βρίσκονται φυλακισμένοι με μοναδικό στοιχείο κάποιο αποτύπωμα στο σπίτι ή τις φιλικές και συντροφικές τους σχέσεις. Η υπόθεση έχει ως στόχο την ποινικοποίηση των φιλικών και συντροφικών σχέσεων. Οι συλλήψεις των συντρόφων καθώς και τα εντάλματα, στα πλαίσια της εξάρθρωσης ή της επίτευξης πλήγματος στην ΕΟ ΣΠΦ τον Σεπτέμβριο του 2009. Ήταν οι απέλπιδες προσπάθειες της εκάστοτε κυβέρνησης να αντιστρέψει το κλίμα ενόψει των εκλογών το Οκτώβρη του’09. Μετά τις εκλογές τη σκυτάλη πήρε το ΠΑΣΟΚ και το Υπ. ΠΡΟ.ΠΟ. ανέλαβε ο πολλά υποσχόμενος σερίφης Χρυσοχοϊδης, ο οποίος όντας “έμπειρος” στο θέμα της “τρομοκρατίας” (υπόθεση 17Ν, ΕΛΑ) συνέχισε το έργο του στοχοποιόντας πολιτικούς χώρους. Επόμενο βήμα ήταν η επικύρηξη των συντρόφων (Σ. και Μ.Σεισίδη και Γ.Τσιρώνη) με αντάλλαγμα 600.000 ευρώ. Μια κίνηση που θα δελέαζε τη διψασμένη για ίντριγκα και χρήμα κοινωνία. Τα εντάλματα με βάση τη λογική αυτή συνεχίζονται, άτομα εμπλέκονται στην υπόθεση χωρίς να προκύπτουν στοιχεία εις βάρος τους, ακόμα και χωρίς να γνωρίζουν τους συγκατηγορούμένους τους. Οι κλουζώ της αντιτρομοκρατικής έφτασαν στο σημείο να ισχυριστούν πως γονείς κατηγορούμενης ήταν μέλη της RAF, ακόμα ότι ο πατέρας της πέθανε σε ένοπλη συμπλοκή με τους μπάτσους πράγμα το οποίο φυσικά δεν ισχύει. Τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ συμβάλλουν σε αυτό. Η περιφορά φωτογραφιών καταζητούμενων ή συλληφθέντων συντρόφων σαν εικόνισμα στα παράθυρα των τηλεδικείων και τα αστυνομικά τμήματα. Οι συλλήψεις, οι έφοδοι από τα κοπρόσκυλα της αντιτρομοκρατικής, οι δεκάδες ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες στις ρουφιανογραμμές της αστυνομίας, οι παρακολουθήσεις. Ακόμα και οι φωτογραφίες προσωπικών στιγμών ή διακοπών δημοσιοποιούνται στις εφημερίδες από ρουφιάνο δημοσιογράφο γνωστό για τη συνεργασία του με την αστυνομία. Άλλωστε οι συγκεκριμένες φωτογραφίες αποτελούν μέρος της δικογραφίας και δεν μπορεί να έχει πρόσβαση σε αυτή. Η διαδικασία της ενημέρωσης φιλτράρεται, δημιουργεί λανθασμένες εντυπώσεις, συσκότιση της αλήθειας, αποσπασματική ενημέρωση της πραγματικής διάστασης των γεγονότων καθώς και αποσπασματική χρήση επ’ αυτών.
Ο λόγος της δίωξής μου είναι πολιτικός. Θα ήμουν ασυνεπείς στα πολιτικά μου φρονήματα αν περίμενα τη δικαίωσή μου μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες και χουντικά δικαστήρια, που στήνονται μέσα στις αποθήκες ψυχών του κράτους. Σαν άτομο με αξιοπρέπεια δεν δέχομαι εφέτες να μπαλταδιάζουν και καλόγριες εισαγγελείς να συναινούν στην στέρηση της ελευθερίας μου. Δεν είμαι μέλος της οργάνωσης για την οποία διώκομαι. Διώκομαι γιατί πιστεύω στην πολύμορφη ανατρεπτική δράση και τον αντισυστημικό αγώνα. Είμαι αναρχικός, αρνούμαι τις κατηγορίες, είμαι αλληλέγγυος στους συντρόφους της ΕΟ ΣΠΦ και σε όλους τους αξιοπρεπείς κρατούμενους που συνεχίζουν τον αγώνα μέσα στις φυλακές. Νίκος Βογιατζάκης |
