Για την πρωτοφανή δικαστική μεθόδευση (επαναπρο)φυλάκισής μου

Η ελευθερία και η αξιοπρέπεια ως πεδίο διεξαγωγής παιχνιδιών εξουσίας

ή αλλιώς…δικαστικά πραξικοπήματα στη σύγχρονη δημοκρατία (χούντα;)

Ένα χρόνο μετά την κινηματογραφική σύλληψη και προφυλάκισή μου με την κατηγορία της συμμετοχής στην οργάνωση Επαναστατικός Αγώνας και σε κάθε μία ξεχωριστά ενέργειά του, χωρίς φανφάρες και τυμπανοκρουσίες ήρθε η αποφυλάκισή μου με ομόφωνο βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Αθήνας (6-04-2011). Μια απόφαση που κατ’ εμένα τείνει να φέρει την υπόθεσή μου στις πραγματικές της διαστάσεις (της πλήρους ανυπαρξίας σε βάρος μου στοιχείων), πέραν της αρχικής κινηματογραφικής αστυνομικο-δικαστικής υπερπαραγωγής.

Εξαρχής αρνήθηκα όλες τις εναντίον μου κατηγορίες, αντιπαρατιθέμενος σε μία δίωξη που μοναδική της βάση είναι η ανατρεπτική μου δράση, οι συντροφικές και φιλικές μου σχέσεις, η άρνησή μου να μπω στη λογική της καταδίκης της όποιας επαναστατικής πρακτικής, και εντέλει η πρόθεση των αρχών να δημιουργήσουν μια «νεκρή ζώνη» γύρω από τους συντρόφους που υλοποιούν τη δική τους επιλογή να αντιπαρατεθούν στο καθεστώς με την πρακτική του αντάρτικου πόλης.

Έχοντας ένα μόλις μήνα «ελεύθερος», πληροφορήθηκα τυχαία ότι ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου ζήτησε, χωρίς καν να ειδοποιήσει σχετικά εμένα ή τους συνηγόρους μου, να αναιρεθεί το βούλευμα με το οποίο αποφυλακίστηκα, με το αιτιολογικό ότι δεν αναφέρει συγκεκριμένα στοιχεία από τη ζωή μου, από τα οποία να προκύπτει ότι… δεν είμαι επικίνδυνος ή ύποπτος να τελέσω άλλα (;) αδικήματα. Το γεγονός ότι ποτέ δεν μπήκαν στον κόπο να αιτιολογήσουν το ακριβώς αντίθετο, γιατί, δηλαδή, εξαρχής προφυλακίστηκα, μάλλον θα πρέπει να το θεωρήσω φυσιολογικό… Με τον καλύτερο τρόπο, ο κ. Ιωάννης Τέντες, εισαγγελέας του Αρείου Πάγου έρχεται να επιβεβαιώσει την αντίληψή μου ότι η εμπλοκή μου στην υπόθεσή υπερβαίνει τον ποινικό της χαρακτήρα κι έρχεται να της προσδώσει τα πραγματικά της χαρακτηριστικά: την με κάθε τρόπο («κατά τους τύπους» ή «παράτυπα») πολιτική δίωξη ενός αντίπαλου του καθεστώτος τους.

Ο Άρειος Πάγος, πρόθυμα, και αφού απέρριψε το αίτημά μου να παρασταθώ κατά τη συζήτηση, με μια πρωτοφανή στα νομικά χρονικά κίνηση, ακύρωσε με απόφασή του (19-05-2011) το βούλευμα της αποφυλάκισης και ζητά από το συμβούλιο να ξαναποφασίσει για την τύχη μου. Με άλλα λόγια, όταν οι αποφάσεις των ίδιων τους των συμβουλίων δεν τους κάνουν, τόσο το χειρότερο για τις… αποφάσεις.

Στη βιασύνη τους να με ξανακλείσουν στη φυλακή,  «ξεχνούν» αυτό που οι δικοί τους νόμοι ορίζουν ξεκάθαρα: ότι η απόφαση είναι αμετάκλητη, εφόσον έχουν περάσει οι δώδεκα μήνες από την έναρξη της προσωρινής κράτησης, κι ότι κανένα συμβούλιο δεν έχει πια καμία αρμοδιότητα για το θέμα. Απλώς ζητούν να βρεθεί μια οποιαδήποτε «νομική λύση» που θα με ξαναστείλει στη φυλακή. Είναι προφανές ότι η απόφαση του συμβουλίου που με αποφυλάκισε ήταν για αυτούς απρόσμενη όσο και ενοχλητική, απειλώντας ταυτόχρονα το οικοδόμημα που στήθηκε για τις διώξεις σε σχέση με την οργάνωση Επαναστατικός Αγώνας.

Και είπαμε… η δικαιοσύνη τους επιτρέπεται να είναι «ανεξάρτητη» όταν οι αποφάσεις της είναι αρεστές στα «ανώτερα κλιμάκια» (εντός και εκτός συνόρων) ή έστω όταν δεν προκαλούν προβλήματα και τριγμούς στους αστυνομικούς σχεδιασμούς. Και αυτή τη φορά το μήνυμα επιχειρείται να δοθεί στις πλάτες ανθρώπων, των οποίων η ελευθερία καταλήγει πεδίο διεξαγωγής «παιχνιδιών εξουσίας». Ας μην υποθέσω το πώς θα επηρεάσει μια τόσο «άνωθεν» εντολή επανα-προφυλάκισής μου, τους «αμερόληπτους» δικαστές που σε λίγο καιρό θα με δικάσουν.

Μην περιμένοντας τίποτα καλύτερο από ανθρώπους που ως αναρχικός θεωρώ πολιτικούς αντιπάλους μου, παραμένω στη θέση μάχης που πάντα όρισε τη ζωή μου…

Χριστόφορος Κορτέσης