Σε έναν κόσμο όπου η πλειοψηφία αναλώνεται στα μικροαστικά διλήμματα που παράγει ο σύγχρονος καπιταλισμός και όπου το ιδιωτικό συμφέρον εξυψώνει τον φιλοτομαρισμό στον κώδικα ηθικής των σύγχρονων ανθρώπων, η έμπρακτη αλληλεγγύη είναι ένας τρόπος για να συναντήσουμε αυτούς που ποτέ δεν συναντήσαμε από κοντά, αλλά πολεμήσαμε και πολεμάμε στη μεριά του στρατοπέδου που επιχειρεί έμπρακτα να αρνηθεί αυτήν την κοινωνία με τις δομές και τις αντιλήψεις που την διέπουν.
Είναι μια προσπάθεια για να επανοικειοποιηθούμε τον χρόνο και το χώρο, να σταθούμε ανυποχώρητοι στο πλευρό των συντρόφων. Είναι ένα διαρκές στοίχημα για να δημιουργήσουμε εναλλακτικές κατευθύνσεις διαφυγής, κατέχοντας συνειδητά μια θέση άμεσης συνέργειας στην διάδοση του επαναστατικού λόγου και της ανατρεπτικής πρακτικής ως αναγκαιότητα για την όξυνση του αγώνα. Μια αναγκαιότητα που με τη σειρά της θέτει σε ισχύ την αμφίδρομη ιδιότητα που χαρακτηρίζει την αλληλεγγύη.
Στον πόλεμο που διεξάγεται έχουμε γνωρίσει τις νίκες, έχουμε αντικρίσει τις ήττες, έχουμε νιώσει τις χαρές και έχουμε γευτεί με προβληματισμό τις πίκρες. Στα χαρακώματα μεταξύ των επαναστατικών δυνάμεων και τις καθεστωτικής μηχανής, οι απώλειες έρχονται να χαρακτηρίσουν ένα αποτέλεσμα εκατέρωθεν πληγμάτων.
Κομμάτι του επαναστατικού κινήματος και μάλιστα αναπόσπαστο είναι οι πολιτικοί κρατούμενοι. Και είναι αναπόσπαστο κομμάτι γιατί, ένας πόλεμος χωρίς απώλειες θα πρέπει να ξανασκεφτούμε το κατά πόσο μπορεί να λέγεται πόλεμος.
Οι αιχμάλωτοι καταθέτουν την οπτική τους για την τάξη πραγμάτων, προβαίνουν σε ενέργειες, προτείνουν λύσεις, συναντούν αδιέξοδα, επικοινωνούν και απασχολούνται από έντονες ανησυχίες και προβληματισμούς. Ο λόγος που αρθρώνουν πίσω από τα τείχη είναι ένας τρόπος με τον οποίο διαρρηγνύουν το πλέγμα της στατικότητας και γίνονται ένα με τον πολύμορφο, ανατρεπτικό αγώνα.
Πίσω από διαφορετικά τείχη, περιτριγυρισμένοι από διαφορετικά συρματοπλέγματα, κλειδαμπαρωμένοι σε μακρινά κελιά, μοιραζόμαστε την κοινή επιθυμία της απελευθέρωσης και της έξαρσης του ριζοσπαστικού, ανατρεπτικού αγώνα για την ολική ανατροπή.
Εξακολουθούμε να αποτελούμε αποφασισμένες μειοψηφίες αρνητών της κυρίαρχης ηθικής. Ανακαλύπτουμε κοινότητες στα πλαίσια του αγώνα, προπαγανδίζουμε τις ιδέες μας και αρνούμαστε έμπρακτα την εποχή που μας όρισαν.
Στήνουμε ένα παγκόσμιο οδόφραγμα στις δομές της κυριαρχίας και πολεμάμε με την μεριά της επανάστασης.
Πολεμάμε μέχρι τη νίκη…
Στέλνω την Αλληλεγγύη μου στους συντρόφους:
Andrea Macarena Urzúa Cid
Camilo Nelson Pérez Tamayo
Carlos Luis Riveros Luttgue
Felipe Guerra Guajardo
Francisco Solar Domínguez
Mónica Andrea Caballero Sepúlveda
Pablo Hernán Morales Führimann
Rodolfo Luis Retamales Leiva
-που βρίσκονται αιχμάλωτοι του χιλιανού καθεστώτος και έχουν ξεκινήσει απεργία πείνας από τις 21/2/2011 απαιτώντας την άμεση απελευθέρωσή τους-
καθώς και στους υπόλοιπους συντρόφους που διώκονται για την ίδια υπόθεση.
Μασούρας Παναγιώτης,
πολιτικός κρατούμενος,
φυλακές κορυδαλλού, Ά πτέρυγα