ΟΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΟΙ ΟΤΑΝ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΥΥΠΟΛΗΠΤΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ,
ΟΤΑΝ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΟΥΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ!!!

Η καταστολή είναι ανάπτυξη μιας επίθεσης του καθεστώτος που αφορά όλες τις πτυχές της καθημερινότητας. Και στο στόχαστρο μπαίνει απλά κάθε δυναμική κινητοποίηση. Είναι η φτώχεια που επιβάλλεται, είναι η οικονομική εξαθλίωση που συνεχώς αναπτύσσεται, είναι τα νέα μέτρα που παίρνονται από την κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει την παγκόσμια κρίση που έχει δημιουργήσει το ίδιο το πολιτικο-οικονομικό καθεστώς, το οποίο ορέγεται ολόκληρο τον πλανήτη. Επειδή κανείς πλέον δεν πιστεύει ότι τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα και κανείς πλέον δεν εργάζεται με την αυταπάτη ενός καλύτερου μέλλοντος, η καταστολή αποτελεί δικλείδα ασφαλείας για το σήμερα και ταυτόχρονα ανασφάλεια αυτού του αυταρχικού και ολοκληρωτικού καθεστώτος για το αύριο. Αυτό που το ίδιο το καθεστώς φοβάται, είναι έναν ευρύτερο ξεσηκωμό, γνωρίζοντας ότι για πολλούς ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Ότι υπάρχουν τα στοιχεία εκείνα μέσα στην κοινωνία που μπορούν να μετατρέψουν την οργή που διογκώνεται σε συνείδηση, που απαιτεί τη συνολική αλλαγή του τρόπου ζωής και να θέσει τους όρους για την ανατροπή ολόκληρου του οικοδομήματος της κυριαρχίας. Διότι το ολοκληρωτικό καθεστώς του σήμερα δεν μπορεί να αγνοήσει, ότι η αυξανόμενη εκμετάλλευση μπορεί να οδηγήσει σε γενικότερο ξέσπασμα των καταπιεσμένων, ότι κρίνοντας τις απεργίες παράνομες και καταχρηστικές απλά μεταθέτει τις εντάσεις στο αύριο, ότι στέλνοντας τα ΜΑΤ σε κάθε εργατική διεκδίκηση ή στέλνοντας στα τμήματα τους μαθητές που κάνουν καταλήψεις, δεν αποτελεί κανένα εχέγγυο που διατηρεί την τάξη και την ασφάλεια του καθεστώτος. Γνωρίζει πολύ καλά, ότι οι χιλιάδες απολύσεις και η στρατιά των ανέργων που δημιουργεί σήμερα μπορεί να πορευτεί ενάντιά της αύριο. Ξέρει, ότι η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και η ισχυροποίηση της θέσης της εργοδοσίας, μόνο θεμιτά αποτελέσματα δεν μπορούν να έχουν. Καταλαβαίνει, ότι οι περικοπές των μισθών και των συντάξεων και οι αυξανόμενες φορολογικές εισπράξεις και τα πρόστιμα, εντείνουν το πρόβλημα και δεν το περιορίζουν. Και κατανοεί, ότι δεν μπορεί μια ζωή να μετατρέπει τους μετανάστες σε αποδιοπομπαίους τράγους για την φτώχεια και την ανεργία, όπως και την βιαιότητα των μηχανισμών σε αστυνομική αυθαιρεσία μεμονωμένων περιστατικών ή σε ανάρμοστες συμπεριφορές που υπάρχουν στους κόλπους των σωμάτων ασφαλείας. Διότι η αδυσώπητη βία γεννά αδυσώπητη βία και από την πλευρά καταπιεσμένων. Η απόλυτη υποβάθμιση της ζωής, δημιουργεί μια απελπισία που είναι ικανή να μετατραπεί σε ανατρεπτική δύναμη από τα κάτω προς τα πάνω.

Έχοντας επεξεργαστεί όλα αυτά αλλά και κάτω από το βάρος της κρίσης, τόσο του οικονομικού αλλά και του πολιτικού συστήματος, το κράτος προχωρά σε πιο αντιδραστικές συμφωνίες υπό τις οδηγίες του ΔΝΤ και της ΕΕ. Χτυπά λοιπόν τα εργατικά κεκτημένα, που έχουν κερδηθεί με αίμα και ιδρώτα μέσα από αγώνες, υπονομεύει και μεγιστοποιεί το οκτάωρο, ενώ καταργεί τις «συλλογικές συμβάσεις» και προωθεί «επιχειρησιακές συμβάσεις» προς όφελος των αφεντικών. Κρατά δέσμιους της εργοδοσίας τους νέους εργαζόμενους παρατείνοντας την ομηρία της δοκιμαστικής περιόδου από 2 μήνες στον ένα χρόνο. Απειλεί με πογκρόμ περικοπών και χιλιάδες απολύσεις τον δημόσιο τομέα, βάζοντας στο στόχαστρο τους συμβασιούχους, ενώ πιέζει με την απειλή για μείωση αποδοχών τους μόνιμους υπαλλήλους αν θέλουν να διατηρήσουν τη θέση τους. Παράλληλα ενισχύει τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους προωθώντας νέους «αναπτυξιακούς νόμους» και διαθέτει 25 δις ευρώ στις τράπεζες με τη μορφή εγγυήσεων, έτσι ώστε αυτές να συνεχίσουν να κλέβουν ζωές και να λυμαίνονται περιουσίες. Προχωρώντας σε ιδιωτικοποιήσεις και ξεπουλώντας μεγάλες εκτάσεις γης, αλλά και λιμάνια, αεροδρόμια σε μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Έτσι, για να συνεχίζουν να μας ληστεύουν και να μας κλέβουν τη ζωή καθημερινά, χρειάζονται να μας τρομοκρατούν, δημιουργώντας ένα κλίμα αυξανόμενου φόβου. Την ώρα που ετοιμάζουν περικοπές στα νοσοκομεία και στις δημόσιες δαπάνες, αυξάνουν τις προσλήψεις στα σώματα ασφαλείας και τα ισχυροποιούν σταθεροποιώντας τους μισθούς τους. Γίνεται κάτι περισσότερο από προφανές, ότι στο μέλλον που μας επιβάλουν, δεν υπάρχει τίποτα πια που να μπορεί να αποτελέσει εκείνη την ψευδαίσθηση που υπόσχεται την έξοδο από την κρίση. Είναι κατανοητό, ότι την κρίση του συστήματος θέλουν να την μετατρέψουν σε κρίση μεταξύ των ανθρώπων, απειλώντας με μια επερχόμενη χρεοκοπία, για την οποία -εντελώς αυθαίρετα- έχουμε όλοι ευθύνη.

Επειδή όμως δεν μπορούν να αποσπάσουν την κοινωνική συναίνεση, το νομικό οπλοστάσιο του κράτους θωρακίζεται. Ο νέος (αντιτρομοκρατικός νόμος φτάνει να βαφτίζει τρομοκρατία μέχρι και την συνδικαλιστική δράση ή ακόμα και τις διαδηλώσεις που ξεφεύγουν από την χειραγώγηση των κομμάτων και γίνονται δυναμικές. Ο ίδιος (αντιτρομοκρατικός νόμος κατοχυρώνει ανώνυμους μάρτυρες, όπου πίσω από την ανωνυμία θα καταδικάζονται αγωνιστές και θα κατασκευάζονται κατηγορητήρια. Νόμος που ψηφίστηκε σχεδόν στα κρυφά το καλοκαίρι, ενώ στην επαρχία η αστυνομία εκπαιδευόταν σε στάδια με ασκήσεις καταστολής διαδηλώσεων και διάλυσης πλήθους! Το «δόγμα ασφαλείας» λοιπόν αποσκοπεί όχι μόνο στη δημιουργία αστυνομοκρατούμενων πόλεων και γειτονιών αλλά και στο να θέσει υπό αστυνομική κατοχή ολόκληρη την χώρα, κάνοντας την ένα τεράστιο στρατόπεδο συγκέντρωσης, όπου κανείς θα μπορεί να παράγει και να καταναλώνει ελεύθερα. Οτιδήποτε πέρα από αυτά θα ελέγχεται εξονυχιστικά και θα καταστέλλεται βίαια!

Φτάνοντας στο τέλος αυτού του κειμένου θα ήθελα να ευχαριστήσω το σωφρονιστικό σύστημα για την φιλοξενία που μου έχει προσφέρει απλόχερα μέσα στις φυλακές, τόσο στα Τρίκαλα όσο και στα υπόγεια της ΣΤ πτέρυγας των φυλακών Κορυδαλλού, (τα οποία συχνά λειτουργούν μόνο ως πειθαρχεία) όπου βρίσκονται ακόμα οι σύντροφοι Σαράντος Νικητόπουλος και Νίκος Μαζιώτης και θέτοντας σε κίνδυνο την ζωή του, έπειτα από πολυήμερη απεργία πείνας παρέμεινε και ο σύντροφος Κώστας Γούρνας, επειδή είχε την «εγκληματική ιδέα» να θέλει να βλέπει τα ανήλικα παιδιά του και την γυναίκα του.

Πραγματικά έπειτα από την παραμονή μου στις θαυμαστές φυλακές που δημιούργησε το κράτος για όλους μας, η κοσμοθεωρία μου για την εγκληματική φύση του κράτους και του κεφαλαίου ταράχτηκε συθέμελα! Θα ήταν αχαριστία από μέρους μου να μην μνημονεύσω την αντιμετώπιση που έχω από τις διωκτικές αρχές και να μην παραδεχτώ περίτρανα, ότι έκανα λάθος για την αστική δικαιοσύνη που μου έχει φερθεί σχεδόν μαγικά. Ειλικρινά, μετά από τόσους μήνες την έχω αγαπήσει!

Πέρα από κάθε ειρωνεία, όμως, η στάση μου σαν αγωνιστής και η αντίληψή μου σαν αναρχικός, όχι μόνο δεν κάμφθηκε αλλά ατσαλώνεται μέρα με τη μέρα στα κολαστήρια που αποκαλούνται σωφρονιστικά ιδρύματα. Δεν εκλιπαρώ για καμία αλληλεγγύη στο πρόσωπό μου, δεν επιζητώ καμία αλληλεγγύη στην υπόθεσή μου. Την διεκδικώ με την στάση που κράτησα σε όλη μου την ζωή, μέσα στα γεγονότα και ανάμεσα σε ανθρώπους. Η οποία δεν ήταν άλλη, παρά στάση μαχητική που καθορίζεται από τον αγώνα ενάντια σε κάθε σύστημα που γραπώνεται επάνω στις ζωές μας και τις ρημάζει.

Εμπρός για άγριες απεργίες,
εμπρός για τις σύγχρονες πολιτοφυλακές

Χαιρετισμούς σε όλους αυτούς που εργάζονται για την ανατροπή του
συστήματος μέσα και έξω από τις φυλακές.

Δύναμη και προσοχή σύντροφοι, γιατί είμαστε αναγκασμένοι να χάνουμε
και να αδικούμαστε μέχρι την τελική νίκη, μέχρι την επανάσταση.

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΤΕΡΥΓΑ Ε΄ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ