ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΔΗΜΗΤΡΑΚΗ
Ο αναρχικός Γιάννης Δημητράκης συνελήφθη βαριά τραυματισμένος μετά από ληστεία σε Εθνική τράπεζα στο κέντρο της Αθήνας, στης 16ης Γενάρη του 2006.
Υπερασπίστηκε την επιλογή της απαλλοτρίωσης μιας τράπεζας, χωρίς δηλώσεις μετάνοιας και με σαφήνεια ως προς τα κίνητρα και τις προθέσεις του. Νοηματοδότησε την πράξη του ως στιγμή της κριτικής και της δράσης του ενάντια στο σύστημα της μισθωτής σκλαβιάς και της εκμετάλλευσης, ενάντια στον αντικοινωνικό ρόλο των τραπεζών και ως μέρος του πολύμορφου κοινωνικού αγώνα.
Λόγω της πολιτικής του ταυτότητας το κράτος κινήθηκε με μένος εναντίον του, επιδιώκοντας την εφαρμογή ενός συνολικότερου σχεδίου εγκληματοποίησης των αναρχικών– αντιεξουσιαστών και του ταξικού αγώνα.
Μια καταιγίδα παραπληροφόρησης τροφοδοτήθηκε συστηματικά απ’ τα γραφεία της Ασφάλειας και διεκπεραιώθηκε πρόθυμα απ’ τα ΜΜΕ. Στην Ασφάλεια κατασκευάστηκε η “συμμορία των ληστών με τα μαύρα,” ώστε να κατονομαστούν άλλοι σύντροφοι ως μέλη. Τους αποδίδεται όχι μόνο σωρεία ληστειών αλλά και στενή διασύνδεση με ένοπλες «τρομοκρατικές» ομάδες. Στη συνέχεια διακηρύχθηκε η στενή διασύνδεση του συνόλου του αναρχικού- αντιεξουσιαστικού χώρου με το οργανωμένο έγκλημα!
Οι τρεις φερόμενοι ως συνεργοί του, Σίμος και Μάριος Σεϊσίδης και Γρηγόρης Τσιρώνης, σύντροφοι γνωστοί για την μακρόχρονη πολιτική τους δράση, αργότερα καταδικάστηκαν κρυφά και επικηρύχθηκαν δημόσια για αστρονομικά ποσά.
Οι δικαστικές κατηγορίες εναντίον του Γιάννη στηρίχθηκαν στον «αντιτρομοκρατικό» νόμο και εμπλουτίστηκαν με άλυτες υποθέσεις ληστειών και άλλες ψευδείς κατηγορίες που έπεσαν στο πρωτόδικο δικαστήριο. Ωστόσο επιβλήθηκε παραδειγματικά η, πρωτοφανής για μια ληστεία, εξοντωτική ποινή των 35 ετών.
Η κατασταλτική επιθετικότητα προς το πρόσωπό του συνεχίστηκε με επιθέσεις από δεσμοφύλακες, εκδικητικές μεταγωγές, πειθαρχικές ποινές και την προκλητική στέρηση βασικών δικαιωμάτων για την προετοιμασία της υπεράσπισης του στο εφετείο.
Μέσα στην άθλια πραγματικότητα των φυλακών από την αρχή στάθηκε με αξιοπρέπεια και δυναμισμό. Συμμετείχε σε όλους τους αγώνες των κρατουμένων που συμβαίνουν στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, αποτελώντας και ένα διαδραστικό δίαυλο επικοινωνίας μαζί τους. Προχώρησε σε απεργίες πείνας και αποχής συσσιτίου -παρά τα μόνιμα προβλήματα υγείας που του κληροδότησαν οι σφαίρες των αστυνομικών- δείχνοντας την αλληλεγγύη του στους συγκρατούμενους του και διεκδικώντας τους όρους της επιβίωσης και ύπαρξής του σε αυτή τη δύσκολη θέση του εγκλεισμού. Η αξιοπρεπή στάση του, έχει εμπνεύσει πλήθος κινήσεων αλληλεγγύης και πολιτικής υπεράσπισής του σε πολλά μέρη ολόκληρου του κόσμου.
Το εφετείο του Γίαννη Δημητράκη, μετά από αναβολή που έλαβε, είναι προγραμματισμένο για τις 6 Δεκέμβρη 2010. Θα είναι πολύ σημαντικό τόσο για την ποινική έκβαση της υπόθεσής του, όσο και για το αν θα επιτρέψουμε να ευδοκιμήσουν οι κρατικές μεθοδεύσεις και οι πειραματισμοί εναντίων μας.
Στα χρόνια που έχουν περάσει από την σύλληψη του Γιάννη, αυτό που στην αρχή φαινόταν για ξεχωριστή κατασταλτική επιχείρηση, μοιάζει πλέον με σύνηθες. Η ποινικοποίηση κοινωνικών σχέσεων, η ενοχή μέχρι αποδείξεως του εναντίου, η παραδειγματική τιμωρία, οι εξουσιαστές να στοχοποιούν και να εγκληματοποιούν ολόκληρο τον αντιεξουσιαστικό χώρο, προσπαθώντας να προλάβουν τη διάχυση των ιδεών και πρακτικών του.
Η διαρκής και μανιώδης προσπάθεια κατασυκοφάντησης, καταστολής, περιθωριοποίησης και ποινικοποίησης του κόσμου του αγώνα από το κράτος γίνετε όλο και πιο ξεκάθαρη. Μηδενική ανοχή σε αγωνιστές, εργαζόμενους και εξαθλιωμένους ενώ όσοι ξεδιάντροπα κλέβουν και παραπληροφορούν την κοινωνία προστατεύονται από στρατιές μισθοφόρων δολοφόνων.
Τα καθοριστικά όπλα μας απέναντι σε αυτή την πολιτική είναι η αυτοοργάνωση και η αλληλεγγύη με κάθε δυνατό τρόπο.
Ενόψει του εφετείου στις 6 Δεκεμβρίου 2010, καλούμε για δράσεις αλληλεγγύης σε όλο τον κόσμο.
Πολλές τέτοιες κινήσεις θα έστελναν ένα δυνατό μήνυμα αλληλεγγύης.
Λευτεριά στον Γιάννη Δημητράκη
Λευτεριά σε όλους τους φυλακισμένους αγωνιστές
Με συντροφικούς χαιρετισμούς,
Συνέλευση Αλληλεγγύης
(Αθήνα)