O εγκλεισμός του ανθρώπου μέσα στα σωφρονιστικά καταστήματα αποτελεί ένα διαρκές έγκλημα. Ο εντοιχισμός του μέσα σε αδιαπέραστους τοίχους και αγκαθωτά σύρματα καταλήγει στον αργό θάνατο, στον μαρασμό σώματος και μυαλού. Ο συνεχής βομβαρδισμός του κρατούμενου με μηνύματα υποταγής και υποδούλωσης, ως μέτρο πρόληψης για αποφυγή εκδήλωσης οποιαδήποτε παρεκλίνουντος συμπεριφοράς που δε συνάδει με ότι επιτάσσει η αθλιότητα και η χυδαιότητα της φυλακής βαφτίζεται σωφρονισμός.
Οι έννοιες και λέξεις όπως υπερηφάνεια, αξιοπρέπεια, αλληλεγγύη, αγωνιστικότητα, πετσοκόβονται, ξεριζώνονται και αλλοιώνονται, άμεσα, όπου και σε όποιον εντοπιστούν. Όποιος δεν υποκύπτει εξαγοράζεται ή συμβιβάζεται. Αλλιώς έχει να αντιμετωπίσει τις ραδιουργίες, τα βρώμικα σχέδια και τις κατασταλτικές μεθόδους που εφαρμόζουν οι ανθρωποφύλακες και οι προϊστάμενοι του, υποβοηθούμενοι ενίοτε και από κατάπτυστους σιχαμερούς συγκροτούμενους. Αν κάποτε, πριν αιώνες, η επιβολή της τιμωρίας είχε σαν κύριο στόχο το σώμα του κρατούμενου, σήμερα οι σύγχρονες μέθοδοι «ορθοπεδικής» και «αναμόρφωσης», ενισχυμένες από επιστήμες όπως η ψυχολογία, κοινωνιολογία, ιατρική, αρχιτεκτονική και εγκληματολογία, προσδιορίζουν και υποδεικνύουν, τον εγκέφαλο και τη ψυχή του. Εκεί θα εφαρμοστούν οι εξελιγμένες τακτικές καθυπόταξης και πειθαναγκασμού, προσδοκώντας στο καλύτερο, «ποιοτικότερο» και αμεσότερο αποτέλεσμα. Στην επαναφορά του ατόμου στην επιβαλλόμενη και κυρίαρχη κανονικότητα, στην επανένταξη του ως πειθήνιου εντολοδέκτη και άβουλης μονάδας στην παραγωγική διαδικασία, στον τερματισμό του κοινωνικού παραβατισμού. Μέσα σ’ αυτά τα δεδομένα, τις διαπιστώσεις και τις εμπειρίες, προσδιορίζεται και διαμορφώνεται ο αγώνας και η αντίσταση των εξεγερμένων, στη ψυχή και το μυαλό, κρατούμενων, ενάντια στη φρικαλεότητα του εγκλεισμού, στον κατακερματισμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, μέχρι την τελική κατάρρευση του σωφρονιστικού συστήματος και το γκρέμισμα των φυλακών. Στην πορεία μας προς την ελευθερία όμως, δεν είμαστε μόνοι. Υπάρχουν κομμάτια αυτής της κοινωνίας που συναισθάνονται, συμπαρίστανται και συντάσσονται μαζί μας, με την αγνότητα και την καθαρότητα που τα χαρακτηρίζει, δίνοντας μας τα εφόδια και το κουράγιο να συνεχίζουμε απτόητοι να αντιμαχόμαστε και να θρυμματίζουμε τη σκοτεινή και μίζερη καθημερινότητα του εγκλεισμού. Είναι τα ίδια άτομα που κατά τη διάρκεια των εξεγέρσεων στις 23 Απρίλη, στις φυλακές όλης της χώρας, έδωσαν ένα ηχηρό μήνυμα στο κράτος και τους υποτελείς του, ότι οι κρατούμενοι δεν είναι κοινωνικά απόβλητα για τα οποία δεν αξίζει κανείς να ασχοληθεί, να κινητοποιηθεί και να δραστηριοποιηθεί, ριψοκινδυνεύοντας ακόμη και την ίδια τους την ελευθερία. Στις 4 Νοέμβρη θα διεξαχθούν μαζικές συγκεντρώσεις έξω από πολλές φυλακές της Ελλάδας, γεγονός που εγώ προσωπικά, αλλά πιστεύω και η πλειονότητα των κρατουμένων, το προσδοκά, το αναμένει και το αγκαλιάζει με όλη την καρδιά της. Εκφράζω εκ των προτέρων ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους και όσες θα συμμετάσχουν σ’ αυτή τη κίνηση και θα σταθούν έμπρακτα αλληλέγγυοι στο πλευρό μας. Όσον αφορά τις ταλαιπωρίες και δοκιμασίες που κάποιοι από μας υπόκεινται κατά τη διάρκεια της ομηρίας τους στα σωφρονιστικά καταστήματα αυτής της χώρας, διαβεβαιώνουμε τους πάντες ότι το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να ποτίζουν με ζωογόνες σταγόνες το άγριο άνθος της οργής και της εκδίκησης. Τέλος, όσοι στέκονται εμπόδιο στο δρόμο μας προς την ελευθερία, να ξέρουν ότι θα γευτούν την κοφτερή λεπίδα της αλήθειας μας.
Το δίκιο το έχουν οι εξεγερμένοι
και όχι οι ρουφιάνοι και οι προσκυνημένοι
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς
Γιάννης Δημητράκης
Φυλακές Αλικαρνασσού 18/10/07