Για ένα ταξίδι που δεν έχει τελειώσει ακόμα

λίγα ακόμα λόγια για την υπόθεση απαγωγής Μυλωνα εν όψει του εφετείου στις 14/2/12

ΓΙΑ ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΑΚΟΜΑ

«Φυσικά και καταδικάζω την πράξη της βίαιης αρπαγής του καρπού της εργασίας άλλων ανθρώπων. Μα γι’ αυτό ακριβώς εγώ έκανα πόλεμο στους πλούσιους, αυτούς τους ληστές  που κλέβουν όσα ανήκουν στους φτωχούς. Κι εγώ θα ήθελα να ζήσω σε μια κοινωνία όπου δεν θα υπήρχε κλεψιά. Δεν εγκρίνω την κλοπή. Τη χρησιμοποίησα μόνο ως μια αρμόζουσα μορφή εξέγερσης στην πάλη ενάντια στην πιο άδικη μορφή κλοπής: την ατομική ιδιοκτησία.

[…] Ο αγώνας θα σταματήσει μόνο όταν οι άνθρωποι θα μοιράζονται την χαρά και τον πόνο τους, τη δουλειά και τον πλούτο τους… όταν όλα θα ανήκουν σε όλους».

Μάριους Ζακόμπ, αναρχικός κομμουνιστής μέλος της παράνομης προλεταριακής ομάδας “Εργάτες της Νύχτας”

Όταν κάποια μέρα στις αρχές του2007 έλαβα ένα τηλεφώνημα από έναν παλιό φίλο, ο οποίος ζητούσε τη βοήθεια μου για να κρυφτεί από τα κρατικά μαντρόσκυλα που τον κυνηγούσαν, δέχτηκα χωρίς δεύτερη σκέψη και ανεπιφύλαχτα να του την προσφέρω. Από τότε γνώριζα και είχα συνείδηση όλων των κινδύνων  που συνόδευαν την απόφαση μου  αυτή. Για μένα η αλληλεγγύη στο πρόσωπο του Βασίλη Παλαιόκωστα δεν πήγαζε από την αποθέωση ενός παράνομου φετιχισμού, αλλά εκπλήρωνε συγκεκριμένα στοιχεία της αντιεξουσιαστικής μου κοσμοθέασης.

Ο Βασίλης είναι σάρκα από τη σάρκα του προλεταριάτου, ένιωσε στο πετσί του από την εφηβική του ηλικία την εργοδοτική τρομοκρατία και την καπιταλιστική εκμετάλλευση, όντας μισθωτός σκλάβος σε εργοστάσιο. Γρήγορα, μισοενστικτωδώς και μισοσυνειδητά , οπλίστηκε και στράφηκε εναντίον των εκμεταλλευτών και των μαντρόσκυλων τους. Όχι, ο Βασίλης Παλαιοκώστας δεν είναι “κοινός κακοποιός”, δεν είναι “ποινικός” έτσι απλά και πολύ περισσότερο δεν έχει καμιά σχέση με το “οργανωμένο έγκλημα”. Δεν ανήκει σε εκείνο τον ιδιαίτερο τομέα της οικονομίας της μάυρης συσσώρευσης κεφαλαίου και του παράνομου καπιταλισμού. Η παρανομία του δεν υπήρξε πότε  “ενδοταξική”, δεν άνηκε σ’ αυτόν τον ιδιότυπο εμφύλιο της παραβατικότητας, εκεί που οι φτωχοί και οι καταπιεσμένοι κλέβουν φτωχούς και καταπιεσμένους. Όσο κι αν ενδεχομένους διαφωνούμε με ορισμένες πλευρές της δράσης του, οφείλουμε να πούμε πως ο Βασίλης Παλαιοκώστας στράφηκε αποκλειστικά εναντίον των πλουτοκρατών και των κρατικών αρχών. Ανήκει στην μακραίωνη παράδοση της ανταρσίας του λαϊκού πολιτισμού του τόπου μας, μιας παράδοσης που βλέπουμε τα ίχνη της από το Βυζάντιο (με τους Βογόμιλους, τους Απελάτες κλπ.), διαπερνά την Οθωμανική Αυτοκρατορία (με τους κλέφτες, τους χαϊδούκους και τους χαϊνηδες), συνεχίζει στην μετά- οθωμανική εποχή (με τη ληστοκρατία μετά το 21, τους λησταντάρτες που προσχώρησαν στον Ε.Λ.Α.Σ. κλπ) και διαρκεί ως τις μέρες μας, από- μαζικοποιημένα πλέον, από ελάχιστους συνειδητοποιημένους παραβατικούς προλετάριους.

Για μένα, λοιπόν, η αλληλεγγύη στο πρόσωπο του Βασίλη Παλαιοκώστα ήταν απλά ένας ακόμα σταθμός σε ένα διαρκές ταξίδι ταξικής αλληλεγγύης: προς κάθε εκμεταλλευόμενο, προς κάθε καταπιεσμένο, ανεξάρτητα από εθνικότητα ή φύλο. Είναι ταυτόχρονα αλληλεγγύη προς τους απολυμένους εργάτες των επιχειρήσεων του Μυλωνά στην Ελλάδα και τους απολυμένους της πετρελαϊκής εταιρείας στο Ζαναοζέν του Καζακστάν, που κάνουν καταλήψεις, αναποδογυρίζουν τρένα και πυρπολούν τις εκδηλώσεις εθνικής ανεξαρτησίας. Είναι ταυτόχρονα αλληλεγγύη προς τους χαλκέντερους απεργούς της Χαλυβουργίας και στους αδούλωτους προλετάριους και ινδιάνους του Περού που αντιστέκονται στο σχέδιο Conga για την εκμετάλλευση κοιτασμάτων  χρυσού από το βορειοαμερικάνικο κεφάλαιο. Είναι  ταυτόχρονα αλληλεγγύη προς τους πεισματάρηδες της πλατείας Ταχρίρ και στο αναδυόμενο γυναικείο κίνημα που αψηφά τον ισλαμικό φονταμενταλισμό που θριάμβευσε στην εκλογική παγίδα. Είναι ταυτόχρονα αλληλεγγύη προς τον παλαιστινιακό λαό και προς τα ταξικά μας αδέρφια που πυρπολούν τους δρόμους στο Σαντιάγκο και στο Όκλαντ, στο Λονδίνο και τη Δαμασκό, στη Ρώμη και την Τύνιδα, στο Παρίσι και το Αλγέρι. Είναι ταυτόχρονα αλληλεγγύη στους κολασμένους των εργοστασίων της Κίνας και της Ινδίας, των υφαντουργιών του Μπαγκλαντές, των σύγχρονων κάτεργων σε όλη τη γη. Είναι ταυτόχρονα αλληλεγγύη στα αδέρφια μας που φυτοζωούν στα ορυχεία της Αφρικής, στις φαβέλες της Βραζιλίας, στα γκέτο των Η.Π.Α. , στα προάστια του Παρισιού, στις παραγκουπόλεις του “Τρίτου κόσμου”…

Η αλληλεγγύη μου στο πρόσωπο του Βασίλη Παλαιοκώστα, είναι αλληλεγγύη στο πρόσωπο του κάθε μαχόμενου προλετάριου.

Καλή τύχη σύντροφε.

ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΩΣ ΤΗΝ ΑΤΑΞΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΟΤΑΝ ΟΛΑ ΘΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.

Πολύκαρπος Γεωργιάδης

Φυλακές Κέρκυρας, 6/01/2012

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *